1+1=2

Fayline is een schat van een kat, een heerlijk poezenbeest maar toch…er was 1 vervelend dingetje….ze mauwde veel, heel veel, héél erg veel en het werd steeds meer.

Omdat Fayline haar hele leven in een Cattery met meerdere katten heeft gewoond, begrepen wij dat ze haar “maatjes” heel erg miste. Alleen is dan toch maar heel alleen….
Ik heb met de Cattery gebeld en kreeg te horen, dat op korte termijn Bowie werd gecastreerd en daarna werd herplaatst. Bowie en Fayline schelen 4 maandjes in leeftijd en zijn met elkaar opgegroeid. De beslissing was snel genomen…Bowie kwam bij ons wonen ( en als grote Bowie-fan was dit wel een buitenkansje: nu had ik mijn eigen Bowie om te knuffelen)

Bowie is vandaag precies 1 week bij ons en vanaf dag 1 ging het geweldig. Fayline rook direct een heel vertrouwde geur en was ontzettend lief tegen haar nieuwe huisgenootje. Voor Bowie was het andere koek: uit haar vertrouwde omgeving weggehaald, opeens in het Bovenkarspelse: dat is eng, heel eng…en dan nog die kat, die eruit zag als Fayline maar niet rook als haar….en de hele dag naar haar zat te kijken……..

Vanuit de krabton bekeek ze onze wereld, na een dag begon ze met eten en steeds werd ze wat brutaler: snel kwam ze even kijken om daarna weer weg te kruipen. Van Bientje en Fayline heb ik wel geleerd dat het vooral de vreemde geluiden zijn die angst aan jagen. Dus vooral rustig doen en niet te veel herrie maken…

Fayline deed haar best om Bowie gerust te stellen en ze kwamen steeds dichter naar elkaar toe. De afstand werd steeds kleiner en nu zoeken ze elkaar steeds meer op. Fayline slooft zich uit met gek-doen, huis-racen en kopjes geven. Ze is helemaal gelukkig, Bowie begint haar draai te vinden en het mauwen, dat horen we bijna niet meer…..

 

 

 

 

 

 

WW

De WW-mevrouw belt me, ze vraagt hoe het met mij gaat en hoe het ervoor staat met solliciteren.
( Ik heb nl voor 8 uur/ week nog WW, dus er moet een tweede baan worden gezocht.)
“Met maar 4 uur erbij in de week bent u van ons af” meldt zij.
Of ik vooral maar “ruim wil denken” Ik hoef geen baan te zoeken voor 4 uur per dag, maar een job voor 4 dagen per week/ 1 uur per dag is ook goed, of voor 5 dagen en dan 50 minuten mompel ik in de hoorn.
Ik vraag waar ik zo’n advertentie kan vinden, welke werkgever er werk heeft voor 1 uur per dag. Het blijft stil….

“U kunt ook uw WW stopzetten” , tja, dat weet ik, dat is me al 2x eerder verteld. Deze mevrouw begrijpt niet dat de WW een recht is, dat ik hier vanaf mijn 17e aan heb meebetaald en dat ik – nu ik er recht op heb – , het ook wil ontvangen, de volle 3 jaar.
Ik vraag aan haar of zij bij onvrijwillige werkloosheid ook geen WW hoeft. Het blijft stil..

“We kunnen u ook een cursus aanbieden in sollicitatiebrieven schrijven” Ik vertel dat ik die cursus al heb gedaan, dat het aan mijn brieven niet ligt en dat zij, als ze de moeite had genomen, mijn brieven had kunnen lezen die ik iedere keer mee moet nemen. Maar die keurt ze geen blik waardig.
Ik vertel haar dat ik vermoed dat het meer aan mijn leeftijd ligt, boven de 50 doet het niet al te goed op de arbeidsmarkt, maar volgens haar valt dat wel mee.
Ik vertel haar dat ik nu prettig werk, maar volgens haar gaat het daar niet om, het gaat erom dat ik méér werk. Ik vertel dat ik een vast contract heb, en niet van plan ben dat op te geven voor een één of ander vaag tijdelijk baantje.

Ik moet me storten op vakantiewerk, in de zorg is daar vraag naar. Ik vertel de dame dat ik géén verzorgende ben. Dat was haar even ontschoten.
Ik kan gaan bollenpellen, krantenwijk overnemen, en ik vraag me af hoe het met haar geestelijke gesteldheid is.

In bed denk ik er lange tijd over na, om de WW stop te zetten, maar dan zou zij winnen, en dat verdient ze niet.