Tags
Natuur
29 dinsdag nov 2011
Posted FOTOGRAFIE, Natuurfotografie
in29 dinsdag nov 2011
Posted FOTOGRAFIE, Natuurfotografie
inTags
28 maandag nov 2011
Posted Dieren, FOTOGRAFIE, Veluwe
inTags
Wanneer ik in Ermelo ben, ga ik graag naar het Aardhuis bij Hoog Soeren. Dit jachthuis werd gebouwd op de Aardmansberg. In 1861 gaf Koning Willem III opdracht om dit pand te bouwen. Ik vind het heerlijk om er te wandelen en in de middag kan je prachtig de Edelherten spotten. Vanuit de schuilhut kan je prachtige foto’s maken. Als er een roofvogelshow is, dan ga ik ook graag kijken, want wat zijn deze vogels toch fotogeniek. De shows zijn spectaculair om te zien, dus zeker een aanrader waard.
27 zondag nov 2011
Posted FOTOGRAFIE, Project 50/50
inTags
foto 26: klappertandend van de kou op de fiets, en dan kom je deze enorme IJsco tegen bij IJssalon Vivaldie. Hoewel ik gek op ijs ben, had ik nu meer visioenen van warme cappucino
foto 27: langzamerhand rukt de kerstverlichting weer op in onze huiskamer
foto 28: Poes Bowie heeft het luieren tot kunst verheven
foto 29: Op weg naar de bakker moet ik langs deze gans, die graag een tascontrole uitvoert, op zoek naar wat lekkers
foto 30: Mijn Macro-lens, een langgekoesterde wens, is binnen gekomen
23 woensdag nov 2011
Posted FOTOGRAFIE, HDR
inTags
22 dinsdag nov 2011
Posted Borstkanker
inWat nu door een officiëel onderzoek als feit is vastgesteld, wist ik al jaren, en met mij vele lotgenoten: Chemotherapie zorgt voor geheugenverlies, verwardheid, concentratieproblemen en een gebrek aan focus. Nu blijkt dat op de lange termijn ruim 60% van de borstkankerpatiënten hier last van heeft.
Na het kuren ontdekte ik dat mijn korte-termijn-geheugen er niet meer was. Ik kon geen namen meer onthouden, films kon ik niet meer volgen -na een kwartier was ik volledig de draad kwijt- en boeken lezen werd onmogelijk: ik bleef terug bladeren en op een inlegvel schreef ik op wie wie was, anders snapte ik er niets van. Ik bleef hangen op het niveau van Paulus de Boskabouter. De wat zwaardere boeken waren voor mij onleesbaar geworden. Ik verhaspelde woorden, draaide dingen om en iemand kon mij gerust een geheim vertellen: binnen 15 minuten wist ik het ook niet meer.
Het autorijden ging moeilijk, ik heb zelfs een jaar geen lange afstanden gereden, ik verdwaalde, wist de weg echt niet meer.Op weg naar Enkhuizen belandde ik in Urk…. Vertwijfeld vroeg ik ernaar bij mijn artsen, ik had het idee dat ik gek aan het worden was. Maar de dokters wisten het ook niet echt, gooiden het op psychische klachten, gevolgen van vermoeidheid, overgang, stress of andere dingen die ik vergeten ben…..
Lang leven het lotgenotencontact: hier werd het (h)erkend, ik was niet de enige, ook niet 1 van de weinigen, het kwam voor, veel voor…. Ik heb meegedaan aan een geheugenonderzoek bij het AvL maar die uitkomst kan ik me niet meer herinneren. Toen belandde ik zo rond 2005 bij Erik Matser, hij deed onderzoek naar niet-aangeboren hersenletsel. Na een lange dag in het ziekenhuis bleek dat er met mijn IQ niets aan de hand was, maar dat het korte termijngeheugen niet goed functioneerde.
Chemobrains zijn lastig in het dageljkse leven: ik herken vaak mensen niet, namen kan ik echt niet onthouden. Ik ben een keer compleet in paniek geraakt toen ik op een camping, na een toiletbezoek, mijn caravan niet meer kon vinden…(de huisarts stuurde me door naar een neuroloog, die de conclusie trok dat ik zwaar overspannen was…tja….) Als mij iets wordt uitgelegd, dan kost het me moeite om het te onthouden, dus maak ik zo snel mogelijk notities.Concentreren is heel moeilijk, al snel snap ik niets meer en ben de draad volledig kwijt
In de loop van de 15 jaar is het verbeterd, ik lees weer boeken ( met notities, dat wel), kijk weer simpele films maar de chemobrains blijven lastig. Als ik iets vertel wat niet grappig is, en de mensen om me heen schieten in de lach, dan weet ik dat ik weer woorden verhaspeld heb. Het is een gevolg van….zoals ik zoveel gevolgen heb ondervonden van de behandeling…het is niet anders, maar soms verdomd irritant.
22 dinsdag nov 2011
Posted FOTOGRAFIE, Project 50/50
inTags
50, dagen, foto, Project 50/50
foto 21: Ni Hao: Chinese zakenrelaties overhandigden mijn man dit theeservies. We twijfelden nog even…zou het stiekum niet voor sake zijn? Maar dat kon niet, want dat is de Japanse godendrank…. Nu lebber ik per dag heel wat reuzenglazen thee weg, dus het mooie serviesje zal wel in de kast blijven staan…
foto 22: Het wordt kouder en kouder, dus een lekker pannetje stoofvlees is nooit weg, en het hele huis ruikt dan zo lekker..
foto 23: Onze zoon en schoondochter kijken o.a. uit op het Okura in Amsterdam. Niet vaak heeft het hotel alle kleuren van de verlichting aan. Maar deze avond toevallig wel.
foto 24: mist, mist, mist. De wereld is wel heel klein de laatste dagen. Manlief ging vissen in de Kolk, en het duurde even voordat ik hem zag…
foto 25: De waslijn met de druppels van de mist.
Ik zit nu op de helft, en het is lastiger als ik dacht. Vooral nu de afgelopen week de wereld maar 50 meter groot is door de mist, vind ik het moeilijk. Iedere dag een foto maken leek me zo eenvoudig, maar dat is het dus echt niet. Met deze mist is er gewoon weinig te fotograferen. Maar ik ga door…
18 vrijdag nov 2011
Posted Gedichten
in17 donderdag nov 2011
Posted FOTOGRAFIE, Project 50/50
inTags
50, dagen, foto, Project 50/50
foto 16: Een prachtige zaterdag, dus we zijn naar Ermelo gegaan om de caravan af te sluiten voor de winter. Na een paar uurtjes hard werken, lag de auto vol met wasgoed en allelei spullen die eruit moeten voor de winter. Nu de weken weer aftellen……
foto 17: In Bessie was een foto-expositie van amateur-fotograven. Leuk om te kijken wat mensen zoal fotograferen, het is ook leerzaam en je doet ideetjes op voor fotografie
foto 18: In Enkhuizen waart de Iepenspintkever weer rond. Tien bomen op de vestig waren hiervan het slachtoffer, de grote leeggevallen plekken vind ik een naar gezicht. Gelukkig worden er straks weer nieuwe Iepen geplant.
foto 19: De begraafplaats in Enkhuizen, ik kom hier graag, het is een mooie plek om te zijn. Heel wat familie, vrienden en goede kennissen liggen hier. Als je hier rondloopt, besef je hoe kwetsbaar je bent en dat de dood niet naar leeftijd kijkt.
foto 20: Pas een uur of 16.00, in de luwte en de temperatuur zakt al richting de 0 graden. Krijgen alle doemdenkers gelijk?? wordt het een strenge winter???
17 donderdag nov 2011
Al jaren erger ik me suf aan de Borstkankermaand, welke ooit in het leven werd geroepen voor “bewustwording” rondom borstkanker. Het werd al snel door de commercie ontdekt en langzaam maar zeker kleurde de maand oktober roze. Het glossy magazine kwam vol te staan met advertenties: en alles wat je kocht, daarmee steunde je het goede doel: borstkankeronderzoek.
Pink Ribbon claimt het geld te bestemmem voor Wetenschappelijk Onderzoek, voorlichting, psychosociale zorg en bewustwording. Maar dat zowel het KWF als A Sisters Hope zijn gestopt met fondswerving voor Pink Ribbon, dat wil toch wel wat zeggen.
De laatste 5 jaar is er 20 miljoen opgehaald, 16 miljoen door het bedrijfsleven, 4 miljoen door het het KWF en A Sisters Hope. Pink Ribbon is erg populair bij het bedrijfsleven. Deze bedrijven richten zich op vrouwen om zo op hun angst voor borstkanker in te spelen. Tenslotte: je koopt een product en ondersteunt daarmee het onderzoek en de bewustwording .
De woordvoerster van Pink Ribbon, mw de Klerk, vertelt dat een roze stofzuiger, een huishoudelijk artikel, de vrouw in beweging zet en juist dit kan bijdragen tot het voorkomen van borstkanker. Hoera!!! Stofzuigen is dus supergezond….doe het iedere dag en de kans op borstkanker wordt nihiel! ( maar dan wel met die roze graag…)
Ondertussen vertelt een jonge lotgenote, Desirée, over de shockerende acties zoals de Rotterdamse tietenrace en het Twentse borsten-memoryspel, waarvoor 20 Twentse zakenvrouwen hun borsten lieten fotografen. ( Natuurlijk hadden deze vrouwen géén borstkanker, want dat zou “niet smaakvol zijn “ om een geamputeerde borst te laten zien…..hoezo niet smaakvol…)
Inmiddels mag het KWF het roze lintje niet meer gebruiken omdat Pink Ribbon de rechten op dit lintje in 2008 heeft gedeponeerd. Estéé Lauder daarentegen mag het lintje wél voeren. Maar ja, die betaalt dan ook dat grote roze Gala….
Pink Ribbon claimt 15% voor Wetenschappelijk Onderzoek te besteden, de cijfers van Nieuwsuur laat zien dat dit slechts 1.8 % bedraagt. In 2008 is er aan WO € 288.000 geschonken, in 2009 en 2010 helemaal niets, geen euro, geen cent..
In 5 jaar tijd is er meer dan € 20.000.000 opgehaald waarvan er 8.000.000 op een spaarrekening staat. Máár, zo vertelt de Klerk, : de inschrijvingsronde voor het indienen van een project is ( toevallig juist ) vandaag afgelopen en dan wordt er geld verdeeld
Helaas, mw de Klerk: de jaarverslagen laten zien dat er sinds 2008 geen geld meer aan projecten is uitgekeerd.
Doelstelling Pink Ribbon:
Wetenschappelijk Onderzoek : 15 %
Psychosociale Zorg : 70 %
Voorlichting : 15 %
“Geoormerkte*” Donaties van A Sisters Hope en het KWF mogen alléén
voor Wetenschappelijk Onderzoek worden gebruikt.
2007
*Donatie A Sisters Hope : 448.000
Donaties Diversen : 2.157.041
Totaal : 2.605.041
*Besteding aan Wetenschappelijk Onderzoek: 436.000
2008
*Donatie A Sisters Hope : 640.000
Donaties Diversen : 2.673.896
Totaal : 3.313.896
*Besteding aan Wetenschappelijk Onderzoek: 393.143
2009
*Donatie A Sisters Hope : 1.000.000
* Donatie KWF : 858.500
Donaties Diversen : 3.875.214
Totaal : 5.733.714
*Besteding aan Wetenschappelijk Onderzoek: 1.205.000
2010
*Donatie KWF : 1.294.659
Donaties Diversen : 5.418.075
Totaal : 6.712.734
*Besteding aan Wetenschappelijk Onderzoek: 953.222
Alléén het geld wat werd ingebracht door A Sisters Hope en het KWF werd besteed aan Wetenschappelijk Onderzoek, van de andere giften, verkopen en donaties geen euro, geen cent
Zowel A Sisters Hope als het KWF hebben de samenwerking met Pink Ribbon verbroken.
Karin Spaink heeft alle cijfers overzichtelijk in een spreadsheet gezet
16 woensdag nov 2011
Posted Creatieve Fotografie, FOTOGRAFIE
inTags