Nu ik 50+ ben, vind ik het tijd voor een carrièremove. Ik heb lang nagedacht wat ik zou willen “worden” nu ik groot ben . Diverse beroepen heb ik nader bestudeerd.
Incontinentieadviseuse, daar viel als eerste mijn blik op. Lijkt me helemaal geweldig, en binnenkort zal ik –gezien de doelgroep- ook wel ervaringsdeskundige zijn. Tenslotte ken ik nu al vaak genoeg van die Tena-momenten….
De job van kuikensekser lijkt me ook spannend. Wat zou ik de hele dag moeten doen?? Naar wipkippen kijken? Mijn fantasie sloeg al op hol maar helaas, het was heel iets anders, en daar ben ik emotioneel echt niet tegen opgewassen. Want ik moet dan voor kippen-god gaan spelen, vrouwtjes naar de legbatterij, mannen naar de gaskamer…..en dat 8 uur per dag terwijl die heerlijke, donzige, gele pluizebolletjes-ogen je vol vertrouwen aanstaren
Zo kijk ik rond, google wat, lees advertenties en kijk TV. En opeens : Eureka!!! Ik heb het!! Een beroep wat nog niemand heeft in Nederland, wat zeg ik, Europa, de wereld!!!
Ik word rijk, beroemd, bekend: de nieuwe SonjaB onder de fluisteraars: ná de konijnen- , baby-, autisten-, winkelwagen-, premier-, poezen-, honden- en paardenfluisteraar, heb ik HET gat in de markt ontdekt: Ik word vetcel-fluisteraar……
Het wordt dé oplossing van lijnend en lijdend Nederland. De vetcel-eigenaar mag bij mij langskomen, maar –indien gewenst- kom ik op huisbezoek. (Tenslotte heb ik de aanschaf van mijn TomTom er na 2 consulten al uit. )
Ik heb weinig investeringen te doen, want ik kom alleen praten met de vetcellen en vertel je wat de vetcel heeft te vertellen. Je zult verbaasd zijn hoeveel je afvalt, als je maar luistert naar deze celletjes. Door mijn luisterend oor zullen ze veel gelukkiger zijn, en dat geeft snel resultaat. Want niets is zo fijn als een gelukkige, tevreden vetcel.
Want er zijn vele, vele ongelukkige vetcellen, die veel te veel voedsel krijgen. Zoveel, dat ze zich in rap tempo gaan vermenigvuldigen, bang als ze zijn om uit elkaar te klappen van al die calorieën. Ook zijn er vetcellen die de ene dag heel weinig eten krijgen, en als ze er net aan gewend zijn, opeens worden overvoerd. Ook daar worden ze diepongelukkig van ( zelfs een beetje misselijk, fluisterde er laatst een vetcelletje tegen mij)
En dan zijn er vetcellen die geen koolhydraten en suikers krijgen, deze gaan stiekem in winterslaap en worden wakker zodra ze deze stofjes weer ruiken. (” wij zijn ook niet gek” vertelde deze cel, wij weten ook wel, dat als we lang genoeg wachten, toch weer krijgen wat we willen)
Er zijn ook heel sterke vetcellen, want deze zijn gewend om te knokken tegen vetcel-blokkers. ( we geven die blokkers gewoon een rotklap, en dat werkt altijd, fluisterde de arnoldzwartzenegger onder de vetcellen tegen mij)
Met de informatie die je krijgt van de vetcel, kan je aan de slag en je zult dan zien, dat ze als sneeuw voor de zon zullen wegsmelten.
Je eigen silhouet komt weer te voorschijn en je hervindt je eigen slanke IK. Nederland barst van de vetcellen waar ik tegen kan praten, ik kom vast op TV, krijg mijn eigen vetcelhow. Ik ga nu, direct, patent aanvragen,RTL, John de Mol bellen en mijn rechten vastleggen.
In ieder geval zal er 1 ding groeien, en dat is mijn bankrekening….
Elly van Veen 