lieve meis, een brief van mij aan jou
Ik weet niet meer of je hier leest, ik denk het niet, je bent moe, je wereld is klein, maar toch wil ik even met je praten. Om je te vertellen hoeveel bewondering ik voor je hebt. Ik kan me niet voorstellen hoe het voelt om te weten, dat ik zou sterven binnen nu en afzienbare tijd: een bizarre gedachte.
Helaas voor jou de harde werkelijkheid, die je niet kunt beïnvloeden. Hoe moeten je gedachten zijn, hoe neem je afscheid van je leven, hoe laat je los van wie je zoveel houdt??? Vandaag was je zoon jarig, je bent dol op hem, zoals iedere moeder op haar kinderen… vanaf volgend jaar viert hij zijn verjaardag zonder mama, een niet te verteren gedachte. Hoe dubbel moet deze dag voor je zijn geweest, herinneringen aan je zwangerschap, zijn geboorte, de vreugde hierna en nu het weten, dat je dit nooit meer mee mag maken, dat iedere volgende verjaardag zonder jou zal zijn.
De laatste keer dat ik je sprak, vertelde je, hoe graag je aanwezig wilde zijn bij het behalen van de schooldiploma’s van je kinderen, de eerste echte liefdes, de studiekeuzes. We fantaseerden verder, werden hebberig, wilden een bruiloft, oma worden… Maar voor jou houdt deze droom nu op en moet je de harde werkelijkheid onder ogen zien…maar hoe moet je dat doen als je nog maar 48 bent?
Wat houden je man en je kinderen van je, wat zijn jullie hecht, wat zullen ze je missen, hoe moet je ze loslaten…mijn hart huilt met je mee lieverd, en toch, je moet dit pad alleen gaan. We kunnen alleen maar naast en achter je staan. Sterven is loslaten, onthechten, een eenzaam proces…. ik wil je alle kracht, sterkte, liefde en moed geven die er maar is te vinden en weet dat ik je bewonder…Je bent een bijzondere vrouw, een dapper wijf, een mooi mens en wat zullen we je missen.
Je hebt zo hard, zo ontzettend dapper gevochten tegen de draak, iedere keer weer liet je de chemo in je lijf lopen, slikte je de pillen, liet je in je lijf snijden, je ging ervoor, je wilde het, zo graag wilde je beter worden. Alles, alles deed je om die draak te verslaan, maar hij is te sterk, te groot geworden…
lieve meis, ik hoop dat je – in deze donkere dagen- je rust kunt vinden en zult stralen. Ik hou van je!
Elly van Veen 