Grote bonte Specht (Dendrocopos major)

Tags

Dendrocopos major, drummer van het bos, Ermelo, grote bonte specht, hoofdpijn, rode kruin, rood petje, schokdempers, zwarte kruin

In Ermelo krijgen we vaak bezoek van de grote bonte Specht, een prachtige vogel om te zien. De mannetjes hebben een rode vlek op het achterhoofd, vrouwtjes hebben een zwarte kruin. De jongen hebben een “rood petje” op. De specht is de drummer van het bos, belangrijk om het territorium af te bakenen en de paarband te versterken. In hun hoofd zitten “schokdempers”, waardoor ze geen hoofdpijn krijgen van al dat getrommel.

Het is een schuwe vogel, maar ons vogelhuisje bevat teveel lekkere hapjes om voorbij te vliegen, dus genieten we van elkaar…iedere dag weer…

Streep erdoor

Tags

borreltje, doorgestreept, geboortedag, kalender, kruis, lot, nauwgezet, overleden, overlijden, pennestreek, postuum, streep erdoor, typex, verdrietig, verjaardagskalender, wc-gangers

Afgelopen week werd ik er opeens weer mee geconfronteerd: een verjaardagskalender die té nauwgezet wordt bijgehouden. Op de kalender stond de naam van een overleden tante met één pennestreek doorgehaald. Nu kon ik deze lieve vrouw, en ik begreep het gewoon niet, ik vond ook dat ze dit niet had verdiend. Na je dood mag je toch nog wel herinnerd worden op je geboortedag?

Ik heb het veel vaker gezien op kalenders, bij de één krijg je een vet kruis achter je naam, bij de ander word je gewoon doorgestreept na je dood. Typex is ook een optie, maar dan moeten de wc-gangers weer zo puzzelen wie er onder dat witte streepje zat….lastig dilemma dus. Iedere keer een nieuwe kalender kopen is natuurlijk ook een mogelijkheid, maar dat loopt wel in de papieren…

Ik schrik er altijd een beetje van, en wordt wat verdrietig als ik bedenk, dat ook mij straks misschien dit lot is beschoren. Ik hoop dan ook oprecht dat mijn naam – na mijn overlijden- mag blijven op de verjaarskalenders, zodat er op mijn geboortedag een borreltje kan worden gedronken, er verhalen worden verteld ( vooral graag met al mijn slechte eigenschappen, sterke verhalen en gekke, rare akties…) en ik misschien nog postuum een glimlach op gezichten kan toveren. Want ook ná je dood  hoor je er toch gewoon bij?

Stil

Tags

borstkanker, foto's, Ipad, linkerarm, locatie, NoHaves, pijn, pindaatje, Pipo, rust, schoudergewricht, slijmbeursontsteking, Stichting, stil, twijfels, uitzaaiingen, werkdruk, werkvloer, ziekenhuis

Wat ben ik stil, niet te geloven….er gebeurt hier niets…maar daar is natuurlijk een reden voor…

Eind mei begon een zeurende pijn in mijn linkerarm de kop op te steken, wat al snel veranderde in een stekende, ontzettend pijnlijke arm. De pijn was heftig. De HA stuurde me direct door naar het ziekenhuis, voor foto’s. Gelukkig waren er geen uitzaaiingen te bespeuren, maar ik heb weer gemerkt, dat – ook al is het 15 jaar na de diagnose- de angst direct skyhigh is. Misschien lijkt dit voor NoHaves wat overdreven (“tenslotte is het al 15 jaar terug”) , maar ik weet helaas al te goed hoe onberekenbaar borstkanker is, dat het na 10, 15, 20 jaar opeens weer aktief kan zijn…

Wat het dan wel is? Waarschijnlijk een slijmbeursontsteking, en anders iets met mijn schoudergewricht. Het werk wat ik doe is zwaar en de werkdruk is hoog. Ik hoop dat de 10 dagen rust voldoende zijn geweest, maar ik heb er mijn twijfels over. Na 1 dag op de werkvloer, lijkt het weer de kop op te steken….

Waren er ook leuke dingen? Ja, natuurlijk roep ik dan direct. Ik heb sinds kort een Ipad, ik ga op een nieuwe locatie werken binnen de Stichting en onze Pipo kwam weer een pindaatje eten…