Sunset

Tags

de zon, Emily Dickinson, Oosterleek, sun, sunset, Vuurtje, zonsondergang

“we wouldn’t mind the sun dear, if it didn’t set”

Emily Dickinson

Bovenstaande tekst van Emily Dickinson staat geschreven op het Vuurtje van Oosterleek, een prachtig punt om de zon onder te zien gaan.

De Oostvaardersplassen

Tags

aalscholvers, burlen, de nieuwe wildernis, ecokar, edelherten, Europa, ganzen, graslanden, hazen, heckrunderen, konikpaarden, lepelaars, moerasgebied, natuurgebied, Oostvaardersplassen, reeën, rietvlaktes, serengeti in de polder, vleermuizen, vliegende deur, vossen, waterplassen, zeearend

De Oostvaardersplassen is een uniek natuurgebied in Europa. Het is een groot moerasgebied met rietvlaktes, ruige graslanden en waterplassen. Het gebied is 6000 ha groot en heeft als bijnaam “de Serengeti in de polder”. Op dit moment zijn de opnames bezig voor de Nederlandse film “de Nieuwe wildernis” welke in september 2013 in première gaat.

Ganzen, lepelaars en aalscholvers wisten het gebied te vinden, net als reeën, vossen, hazen, vleermuizen en vlinders. Zelfs de zeearend, de ‘vliegende deur’ die sinds de middeleeuwen niet meer in ons land nestelde, broedt sinds een paar jaar weer in de Oostvaardersplassen. Om te voorkomen dat het gebied met bomen zou dichtgroeien, bracht Staatsbosbeheer er wilde heckrunderen,  konikpaarden en edelherten naartoe. Met elkaar leven deze dieren hier een natuurlijk leven, in een gebied waar de natuur het voor het zeggen heeft.

Met een aantal fotovrienden gingen we op de Ecocar een –voor de gewone wandelaar/ fietser- afgesloten gebied in. We hebben ervan genoten, wat een prachtig gebied is dit en wat een dieren zijn er te bewonderen. De edelherten bevochten hun terrein en bewaakten hun hinden, het geburl was overal te horen.

Het was al wat later op de dag en het was niet helemaal helder, dus het fotograferen ging wat moeizamer. Maar toch heb ik wat leuke foto’s gemaakt. Ik kijk er met veel plezier op terug en ga zeker snel weer kijken.

Melanzane alla parmigiana

Tags

aubergines, basilicum, bijgerecht, buffelmozarella, ciabatta, grillen, grillpan, hoofdschotel, Italiaans gerecht, knoflook, melanzane alla parmagiana, oregano, parmezaanse kaas, romig, ui, vegetarisch

Dit klassieke Italiaanse gerecht is een topper. Mocht je niet van aubergines houden: vanaf nu smúl je ervan. Het is een vegetarisch bijgerecht. Maar met wat verse ciabatta kan het prima als hoofdschotel dienen. Het geheim van dit gerecht is de plakken aubergines éérst te grillen in een grillpan voordat je ze verwerkt. Dan worden ze heerlijk romig.

Wat heb je nodig?

3 grote, stevige aubergines, olijfolie,
1 fijngehakte ui
wat teentjes knoflook, in dunne plakjes gesneden
1 theelepel gedroogde oregano
handvol verse basilicum
2 blikken tomatenblokjes á 400 gram of 1 kilo verse tomaten
150 gram buffelmozarella
scheutje wijnazijn, peper en zout (versgemalen).
4 flinke handen geraspte parmezaanse kaas

Snij de aubergines in plakken van 1cm dik. Rooster ze in de grillpan tot ze licht geblakerd zijn

Fruit in de olijfolie de uitjes, oregano en knoflook zo’n 10 minuten. Niet te heet, de knoflook moet lichtbruin kleuren, maar niet verbranden. Doe de tomaten erbij. Als je verse tomaten gebruikt, ontvel ze dan eerst door ze een minuutje in kokend water te dompelen. Laat het 15-30 minuten pruttelen. Maak de saus op smaak met zout, peper, scheutje wijn- of balsamico-azijn en de basilicum.

Begin in een overschaal met een laagjes saus, dan aubergineplakken, weer een laagjes saus  en stapel zo door. Leg -vóór het laatste laagjes saus- de mozarella (in dunne plakjes gesneden) op de aubergines. Eindig met een laagjes saus, strooi hier de parmezaan over.

In de oven, 190 graden, 30 minuten….en dan maar smikkelen….Buon Appetito!!

variatietip: vervang de aubergines door courgettes of venkel

Bokkepootjestaart

Tags

advocaat, bokkepootjes, bokkepootjestaart, kruimels, recept, slagroom, suiker, taartbodem, vanille-saroma

Op veler verzoek: het recept van de overheerlijke bokkepootjestaart, een topper op feestjes! Snel, lekker en goedkoop!!!

2 bekers (1/4 lt) slagroom
1 kopje advocaat ( natuurlijk kan het ook zonder)
2 pakken bokkepootjes
taartbodem ( kant en klaar)

Halveer alle bokkepootjes, bewaar de kruimels, klop de slagroom stijf met suiker, roer er de advocaat door, en dan maar stapelen in de taartbodem: laagjes slagroom, laagje bokkepootjes, laagje slagroom enz. Garneren met de kruimels.

Kindertip: laat de advocaat weg, klop de slagroom stijf met wat vanille-saroma.

Laat de taart een nacht opstijven in de koelkast…en dan begint het grote genieten…

Download hier het recept als PDF:Bokkenpootjestaart

De Vos

Tags

AWD, burlen, canon, D7, duinpan, fotomaatjes, inflitsen, natuur, natuurgebied, reebokken, reportageflitser, soortgenoten, vos, vulpes vulpes, wandeling

Gisteren heb ik met 2 foto-maatjes een flinke wandeling ( zo’n 10 km )  door de AWD gemaakt. Een uitgestrekt natuurgebied waar je ogen én oren te kort komt. We wilden proberen een vos, -de Vulpes vulpes- te fotograferen, maar dat we zó verwend zouden worden, hadden we niet gedacht. Terwijl we in een duinpan heerlijk zaten te genieten van het zonnetje, kwam daar al snel 1 vos, welke al rap werd gevolgd door nog 2 soortgenoten. Omdat we lager als de vossen zaten, konden we prachtige foto’s maken, met een stralend blauwe lucht als achtergrond. En wat werden we verwend, er werd gedreigd, geloerd en gegromd naar elkaar. We waren er diep van onder de indruk, wat is de natuur toch fantastisch en wat bijzonder dat we dit van dichtbij mochten meemaken.

Was dit alles?? Nee, want ook de reebokken burlden er op los en lieten zich zien. Deze foto’s komen in een volgend blogje.  Dit is zo’n dag waar ik intens blij van word, een dag met een gouden randje.

Een aantal foto’s heb ik ingeflitst. Niet met de reportageflitser, maar gewoon met de flitser die op de Canon D7 zit. Ik vind het heel geslaagd, en maakt dat de vos er veel beter op staat. Ik ga dit zeker vaker doen.

Zonsopkomst

Tags

ephemeris, photographer, Photographer's Ephemeris, TPE, vuurtoren de Ven, zon, zonsopkomst

Vanochtend ben ik naar Vuurtoren de Ven gereden op de zonsopkomst te zien. Prachtig gewoon………echt genieten………

en met The Photographer’s Ephemeris (TPE) op mijn GSM weet ik tegenwoordig precies wáár en hoe laat ik het beste kan staan…

Courgettesoep

Tags

bosuitjes, bouillon, boursin, courgette, courgettesoep, knoflook, staafmixer

Op veler verzoek: een heerlijk weekeind-recept.

2 courgettes, bosje bosuitjes, 2  knoflookteentjes,  liter groente, kruiden- of kippebouillon, kuipje boursin.

Fruit de courgette met de bosuitjes en teentjes knoflook in de olijfolie. Giet de bouillon erop en laat 10 minuten doorkoken. Pureren met staafmixer. Terug in de pan, kaas verkruimelen en laten smelten in warme soep. Proeven!!! Peper en zout naar smaak toevoegen. In voorverwarmde kommen doen. Geef soepstengels of/ en stokbrood erbij.

Haal eruit wat erin zit

Men neme: een vogelvoederhuisje en een pot pindakaas…en dan is het smikkelen en smullen voor de vogeltjes…en wij genieten van de capriolen van onze gevederde vriendjes.

waar was jij toen….??

Tags

angst, Bijlmerramp, computers, contract, controle, depressie, dijk Lelystad, gedachten, groep rood, hoofd, Ipads, Smartphones, Social Media, Sonnehaert, verdriet, verwarring, vijand, Zeist

Sommige situaties staan voor altijd in je geheugen gegrifd. Vanochtend hoorde ik de vraag “waar was jij toen de Bijlmerramp plaats vond?”

Ik was direct weer 20 jaar terug in de tijd. Voor mij en mijn gezin een heel heftige en moeilijke tijd. Een diepzwarte depressie was als een zware deken over mij heen gevallen en verstikte mij. Ik vocht tegen een onzichtbare vijand die in mijn hoofd was gaan zitten en mijn gedachten totaal over had genomen. Angst, verdriet, verwarring, een scala van negatieve gevoelens beheerste mijn leven op een bizarre manier…

Op 4 oktober 1992  bracht mijn lief mij in de avond terug naar de instelling waar ik voor 13 weken was opgenomen. Het was mijn 6e week, de week waarin ik mijn “contract” moest gaan vertellen aan de groep. Een contract, wat -bleek achteraf- het keerpunt zou worden in de behandeling en in mijn leven. Ik moest gaan vertellen wat de oorzaak was van mijn depressie, hoe ik hier zelf de controle weer over terug kon krijgen en hoe ik dit ging toepassen in mijn leven. En bij het opstellen van dit contract was mij duidelijk geworden dat ik een moeilijke, en zeer zware beslissing moest gaan nemen: het sluiten van het bedrijf waar ik zoveel van hield, waar ik was opgegroeid, maar wat mij uiteindelijk in deze situatie had doen belanden waardoor ik de controle was verloren over mijn zelfstandig handelen en waarin ik niet bleek opgewassen tegen mijn vader.

We reden over de dijk richting Lelystad, het was de eerste avond van de wintertijd, dus het was al donker. Ik zal verdrietig door het raam van de auto hebben gekeken, naar die donkere weg die voor mij lag, letterlijk en figuurlijk, en waarvan ik niet wist waar die naartoe leidde. Opeens was daar die grote oranje gloed. “zie jij dat? ” vroeg ik aan mijn lief. “wat is dat in hemelsnaam” .

“misschien kassen die verlicht zijn?” Maar dat kon niet, dat wisten we… maar wat het wél was?? We hadden geen idee. Ik arriveerde bij Sonnehaert in Zeist en ging naar groep Rood, voor een week vol behandelingen. De deur ging achter mij dicht.

Achteraf bleek er wel een tv in de inrichting te zijn, maar ik heb daar nooit gekeken. Kranten waren er niet. Al die prikkels van buitenaf, het was teveel en eerlijk gezegd: het interesseerde me ook niet, ik had genoeg aan mezelf, mezelf staande houden was al moeilijk genoeg in deze inktzwarte tijd.

Het was een heel rare gewaarwording dat ik het weekeind daarop, tijdens het weekeindverlof, hoorde wat er was gebeurd. Het idee, dat er zo’n heftige week in Nederland was geweest en ik daar niets van mee had gekregen was een bizarre ervaring.

Nu zou dit niet meer mogelijk zijn, want door de SmartPhones, Ipads, Social media en computers ben je overal direct op de hoogte. Want, beste lezers, er was een tijd vóór het mobieltje…dat je gewoon een week in onwetendheid leefde, en mét je de 48 mede-cliënten.

En soms, soms verlang ik terug naar die tijd…maar dan wél zonder depressie.

Want de depressie was mijn eigen hel op aarde.