Tags
Beau van Erven Dorens, bekend, bewustwording, booming business, borstkankermaand, commercieel circus, doelgroep, draak, feest, geld inzamelen, genezen, gevaarlijke ziekte, handel, kankervrij, longen, lotgenoot, lotgenoten, nederland, Oktober, onbegrip, Pink Ribbon, roze, sluipmoordenaar, Spaink, uitzaaiingen, wonderbaarlijke genezingen
Oktober was jarenlang “de borstkankermaand”. Wat begon als bewustwording voor deze onvoorspelbare ziekte en geld inzamelen voor onderzoek, veranderde al snel in een commercieel circus toen de handel “onze” doelgroep ontdekte. Alles kleurde roze, je kon er niet omheen. Borstkanker was booming business geworden. Heel bekend Nederland ging los in deze maand, want het was feest, het was borstkankermaand!
De drijvende kracht hierachter was Pink Ribbon. Toen Karin Spaink pijnlijk duidelijk liet zien hoe de ingezamelde gelden van Pink Ribbon werden besteed, betekende dit het einde van deze hippe hipe
En ik denk dat heel wat lotgenoten opgelucht adem haalde. Borstkanker werd weer wat het was, een gevaarlijke ziekte die zich onberekend gedraagd en heel veel verdriet met zich meebrengt.
Daarom ben ik onaangenaam verrast dat Beau van Erven Dorens in de pers bekend maakt dat zijn vrouw Selly nu kankervrij is. Dit bericht houdt mij bezig, ik begrijp het niet. Wat voor arts hebben zij?? Hebben ze niet gelezen wat een sluipmoordenaar borstkanker is?? Is dit het gevolg van een cursus Wishful Thinking?
Laat ik stellen, dat ik hoop, dat dit jonge gezin vrij blijft van verder enig slecht nieuws, dat gun ik ze natuurlijk uit het diepst van mijn hart. Maar dit soort berichten zorgt er wél voor, dat er in de omgeving van lotgenoten onbegrip komt.
Er wordt aan mij gevraagd: als het al 16 jaar terug is, dan ben je toch genezen??? Want ook zij lezen het blijde nieuws van de genezing. Vooral Amerikanen zijn altijd direct genezen…het is een wonder.
Ik ben “genezen” tot het weer de kop opsteekt. Ik weet alleen niet wanneer en waar. Maar nu ik deze week weer geconfronteerd werd met een lieve lotgenote uit “mijn” lotjeskring die na 13 jaar uitzaaiingen krijgt in de longen en zij wéér het gevecht met de draak moet aangaan, weet ik het zeker.
Het gaat nooit, nooit over, kanker is een sluipmoordenaar en die wonderbaarlijke genezingen?? Ik weet wel beter….
Elly van Veen 
Ik ben er persoonlijk gelukkig niet mee geconfronteerd en uiteraard hoop ik dat dit zo blijft ondanks het feit dat mijn moeder en allebei haar zussen ook borstkanker kregen. Ook mijn moeder was “kankervrij”, heel wat jaren maar de tumor groeide terug, alleen heeft zij het geluk dat ze toen al dik in de 80 was en de hormonen e.d. niks meer doen. Maar ook zij is het bewijs dat het terug kan komen. En al komt het niet terug, wat ik uiteraard heel erg voor jou en je lotgenoten hoop, het blijft wel altijd in je hoofd zitten denk ik. Elk jaar weer de angst voor de uitslag voor de controle en daarna hopelijk de opluchting, het lijkt mij vreselijk elke keer weer die onzekerheid. En ach die BN-ers …… ik weet het niet, het is natuurlijk wel de Telegraaf die hier weer over schrijft, m.a.w. vijf keer aangedikt of meer .
Groetjes, Joke
Het valt mij altijd op, dat BNers ” schoon zijn”. Een garantie die mijn arts me niet durft te geven. Garantie tot de deur noem ik het altijd.