Geplaatst door Elly van Veen | Filed under Dieren
nazomeren
05 woensdag okt 2016
05 woensdag okt 2016
05 woensdag okt 2016
Posted Gedichten
inTags
Het land van Down
Er is een land, dat niemand kent,
dat niemand weet te vinden.
Daar woont een volk, dat ieder kent,
een land van louter vrinden.
De mensen zijn er wonderbaar,
als uit vervlogen dromen.
Zij lijken sprekend op elkaar,
men spreekt van chromosomen.
Die mensen uit het land van Down
-zo heet het- hebben zorgen,
want mag het land ook wazig zijn
voor hen geldt iedere morgen:
dat zij reële mensen zijn
met geest en ziel en zinnen
Zij willen onze vrienden zijn!
Zij willen bij ons binnen
in onze wereld, in ons hart.
er samen iets van maken.
Niet steeds opnieuw bekeken zijn
en tot object geraken!
Zij willen, mensen, heel normaal
Met ons hun dagen leven!
En wij met hen, In ’t land van Down
Óf elders, ’t Is om ’t even.
Dit gedicht werd door een clustermanager aan ouders gegeven, als hun kind bij Esdégé Reigersdaal kwam wonen. De moeder van William had het goed bewaard. Het gedicht stond op zijn rouwkaart. Het raakte me!