Trouble in Paradise

Tags

meeuw

IJsland 2018-dag 3

Tags

basalt, Baulárvallavath, budakirkja, djupalonssandur, dritvik, GPS, grumpy troll, IJsland, kliffen, londranger, olafsvik, snaefellsjökull, snaefellsnes

De derde dag zou een lange dag worden, want we gingen het schiereiland Snæfellsnes rondrijden. Het werd een dag vol AAHH’s en OOHH’s..wat is het waanzinnig mooi. Onze gids Jon zorgde voor een prachtige route zodat we niets zouden missen van dit fantastische stuk IJsland.

Je kunt alle foto’s op Flickr bekijken. In de foto’s zit de GPS-info zodat je kunt zien waar ze zijn genomen.

Bij Baulárvallavath hadden we een fantastisch uitzicht over de bevroren meren

Dan komt Kirkjufell in zicht, de meest gefotografeerde berg van IJsland. Prachtig om daar te zijn met de mooie watervallen

We rijden naar Olafsvik om heerlijk te lunchten maar onderweg moeten we natuurlijk stoppen voor fantastische ijspegels.

Vervolgens rijden we naar de zuidkust waar we het zwarte strand van Dritvik-Djupalonssandur bewonderen. Je kunt hier ook prachtig de Snæfellsjökull gletsjer bewonderen.

Al het moois is nog niet op, we gaan een wandeling langs de kliffen maken bij Londranger waar indrukwekkende basaltformaties in zee liggen. We genieten volop van de wandeling en het prachtige weer

Vervolgens moeten we van Jon de Grumpy Troll zoeken, wat heel wat lachsalvo’s in de auto heeft veroorzaakt. We  hebben heel veel pret gehad…poor Jon…

Ook maken we nog een stop bij één van de weinige zwarte kerkjes, Budakirkja. Ik kan er geen genoeg van krijgen, zo klein, zo mooi tegen de achtergrond.

Het is een lange dag geweest…morgen alweer de laatste dag…jammer jammer…

 

Lente!!

Tags

grutto, ijs, Lente, rietzanger

De grutto’s zijn weer in het land, het ijs wat over is ligt buiten bereik van de zon, de rietzanger zingt weer het hoogste lied, de ganzen laten weer van zich horen en de blommetjes kleuren het dorre gras geel.

Het is lente!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het Noorderlicht

Tags

belichting, belichtingstijd, IJsland, kp-indez, Noorderlicht, primelens, Reykjavik

Het blijft een fenomeen, wat je heel graag wilt zien als je in het hoge noorden verblijft. Twee jaar terug zagen we het Noorderlicht tijdens een prachtige nacht. Deze keer waren de de nachten redelijk helder maar was de KP-index laag. Ook maakten we lange dagen, dus als we ’s avonds bij het appartement aankwamen, ontbrak ons de fut om er nog op uit te gaan.

Gids Jon vroeg ons -heel terecht- wát we wilden fotograferen. Wilden we fotograferen wat we zagen of wat de camera zag?? Ik zag de valkuil…en koos voor de eerste optie.

Hij adviseerde ons om met een primelens te fotograferen en een maximale belichtingstijd van 5 sec te nemen. Zo leg je vast wat je ziet en benadruk je het zachtjes bewegen van het Noorderlicht. De vorige keer koos ik voor wat ik tóen had gelezen en koos voor 20 seconden. Hierdoor wordt het een te groot groen vlak. Toen vond ik dit mooi, nu begrijp ik wat Jon bedoelde met zijn vraag. Zo blijft ook het fotograferen een leerproces

Op de derde avond gingen we ’s avonds naar de kade van Reykjavik en zagen niet al te veel, maar wel wat noorderlicht. Het blijft betoverend….Op weg naar huis met alles opgeborgen wuifde het Noorderlicht nog even vrolijk naar ons, recht boven ons appartement.

Stocard…de ideale App

Tags

App. pasjes, scannen, stocard

Soms kom je heel handige tips tegen en dit is er één. Verzamel al je klantenpasjes, download de StocardApp, scan de pasje en voilá…..je knip is een stuk dunner en lichter.

Ideaal in de winkels…ik vind het een super uitvinding omdat deze App precies doet wat ie moet doen. Misschien bestaat ie al jaren maar voor mij een eye-opener

Tip: zet wel je scherm op hoge helderheid..

CIZ…het vervolg en eind

Tags

aanleunwoning, afwijzing, CIZ, huisarts, huisbezoek, indicatie, inleeunwoing, logeerkamer, rollator, verzorgingsstaat, wachtlijst, WMO, woningzoekende, zorg

Na mijn brief aan het CIZ is er veel gebeurd. Het was een emotionele achtbaan. Ná de afwijzing van het CIZ kon mijn moeder verhuizen naar een logeerkamer in een verzorgingshuis in haar woonplaats. Wij -de kinderen- wisten niet zo goed hoe het nu verder moest.

Het CIZ had contact met mij gezocht en deze mevrouw kon ik bellen bij vragen. Dit was fijn, het gaf een stuk vertrouwen wat we nodig hadden. Het CIZ had ook contact gezocht met het verzorgingshuis met de vraag om -na observatie- opnieuw een aanvraag in te dienen.

Ondertussen moesten we ook andere mogelijkheden bekijken. Terug  naar huis was niet mogelijk. In de kleine woning kon mijn moeder niet uit de voeten met een rollator en toiletbezoek was niet te doen. We raakten lichtelijk in paniek…

Een aanleunwoning kwam ter sprake. Maar daar kwam een ander probleem om de hoek: mijn moeder stond niet als woningzoekende ingeschreven. Mocht je dit lezen: trek hier lering uit en schrijf je in!! Jezelf en je ouders: doe het en snel…

De inleunwoningen zijn inkomensgebonden, een veel te hoge grens voor een generatie die nog niet aan pensioenopbouw deed. Je appeltje-voor-de-dorst is de spaarrekening, maar daar heeft de woningbouwvereniging geen boodschap aan.

De tijd tikte door…en 8 maart kwam dichterbij. Dit was de datum dat mijn moeder naar huis zou moeten. Onze volgende afspraak was het WMO-loket. Dit was een fijn en goed gesprek waar we enkele tips kregen. Maar ook daar konden ze verder niets voor ons doen. Pas als er -opnieuw- een afwijzing kwam, kwamen zij in actie. En taratata…dan kwam er eerst een wachtlijst in beeld.

De spanning bouwde zicht op, je voelt je zo machteloos en bent bang om opties over het hoofd te zien. Ik heb heel wat afgebeld en we werden steeds moedelozer.  Begin februari ging de nieuwe aanvraag de deur uit en dat gaf veel spanning. All snel werd ik gebeld door het CIZ dat er een huisbezoek was gepland.

Over het huisbezoek kan ik zeggen, dat dat een fijn en integer bezoek was. De vragen werden gericht gesteld, er was veel geduld en respect naar mijn moeder toe. Met de belofte dat we binnen een week zouden worden gebeld over de uitslag, ging de mevrouw na een uur weg. Daarna was ik in de war, hadden we het goed verwoord, had ik het anders moeten formuleren, wat als het weer nee was…

Ik had een slapeloze nacht en kon in paniek raken wat ik mijn moeder moest vertellen als het antwoord weer negatief was. We -de kinderen- hadden moeder beloofd dat het goed zou komen. Konden we haar zo teleurstellen?

De volgende ochtend kwam het verlossende telefoontje….de indicatie werd afgegeven. Ik was er helemaal ondersteboven van en heb eens lekker gejankt. Wat een zorg minder, wat fijn dat onze moeder de zorg krijgt die ze nodig heeft.

Sinds deze week woont ze, na 5 1/2 maand, in het huis wat ze zo graag wilde, heeft een mooie kamer en zit tussen haar eigen spulletjes. Het moet nog tot haar doordringen, dat ze hier nu kan blijven wonen. Wij kunnen alleen maar dankbaar zijn…er komt rust in ons leven en weten dat onze moeder goed wordt verzorgd.

Mijn optimistische kijk op de zorg is heel erg veranderd. Het is in dit landje -verzorgingsstaat- op veel punten slecht geregeld voor (hoog)bejaarden. Ik dacht altijd dacht dat er een vangnet was, maar deze heeft veel te grote mazen waar je snel doorheen dondert en dan zonder de juiste zorg op de grond ligt. Letterlijk! Want tegen ons werd -na de eerste afwijzing- door WMO, Huisarts en Zorg gezegd dat moeder eerst weer moest vallen voordat de noodzaak werd ingezien. Wat moet je als bejaarde, als je geen kinderen ( meer)  hebt? De gedachte dat heel veel mensen in de zorgelijke situatie zitten als wij de laatste maanden, is niet fijn en onverteerbaar. Voor ons is het een hele zorg minder…maar ik vind het verschrikkelijk voor de mensen die ook in deze situatie belanden en ik heb ontzettend met ze te doen.

 

IJsland 2018-dag 2

Tags

Eyjafjallajökull, Flickr, giant's causeway, gletsjer, GPS, Hekla, Ierland, IJsland, Reynisdrangar, Reynisfjara, skogafoss, sneeuw, Solheimajökull, trollen, vik, vikurkirkja, vliegtuigwrak, vulkaan, zwarte strand

Op de tweede dag gingen we naar Vik. In de eerste instantie vond ik het jammer dat er al zoveel sneeuw weg was, maar eerlijk gezegd…het rijdt en loopt een stuk fijner.

Onderweg zijn we gestopt om vulkaan Hekla en de beruchte Eyjafjallajökull te fotograferen. Eyjafjallajökull was de vulkaan die in 2010 het vliegverkeer wereldwijd verlamde en van mij mocht ie ook deze week wel eventjes laten zien wat ie kon, maar helaas…

Hekla

Eyjafjallajökull

We reden langs de plek waar je een vliegtuigwrak kan fotograferen, maar dat is niet echt mijn ding. Gelukkig ook niet van Joke en Jon. We reden door naar Vik om daar de Reynisdrangar in zee te fotograferen. Deze basaltblokken zijn 66 meter hoog en worden ook de trollen genoemd. Vul het verder zelf maar in…

Reynisdrangar

de Víkurkirkja

Boven Vik torent het kerkje prachtig uit en het beeld is prachtig. De kerkjes op IJsland zijn talrijk, klein en kleurrijk.

Daarna reden we naar Reynisfjara, het zwarte strand met fantastische rotsen in alle vormen en kleuren. Het zijn dezelfde vormen als we zagen bij de Giant’s Causeway in Ierland.

Op weg naar Skogafoss komen we langs Solheimajökull, Ooit heb ik een gletsjer beklommen in Noorwegen en dat was een fantastische ervaring. Ook deze gletsjer is indrukwekkend.

Maar we gaan snel door…er is zoveel te zien. Gids Jon heeft de route zo uitgestippeld dat de lichtval optimaal is. Op dit tijdstip schijnt de zon op de waterval bij Skogafoss en dat betekent …de regenboog. Prachtig om te zien. En de boog wordt zelfs dubbel.

Skogafoss

We sluiten de dag af met een bezoek aan Seljalandsfoss. In de zomer kan je achter deze waterval langslopen, nu was het een ijsbaan dus was het pad afgesloten.
De dag was om, Jon moest nog een heel eind rijden om ons weer veilig af te leveren bij ons appartement in Reykjavik en wij keken om ons heen. Wat een land, wat een natuur…een dag met een gouden regenboog-randje

Je kunt alle foto’s bekijken op Flickr. Alle foto’s bevatten GPS-info zodat je kunt zien waar ze zijn genomen.

Route dag 2

Bodyscan, borstprothese en vliegen

Tags

aanslagen, Amazone, amsterdam, bodyscan, borstprothese, borstweefsel, drugstest. rood kruis, gefouilleerd, hamburg, luchthavens, plateau, Reykjavik, Schiphol, terrorisme, tumor, uitzaaiingen, vliegveld

Het laatste jaar is er een verandering op de luchthavens bij de Bodyscan. Ik merk dit omdat ik al jaren de “gelukkige” eigenaar ben van een borstprothese. 

Bij eerdere vluchten werd ik wel altijd gefouilleerd, maar dat was snel gebeurd en kon ik beginnen aan de reis. Maar opeens is het een ander verhaal geworden. Zowel in Hamburg, Kevlavik (IJsland) en Amsterdam mocht ik op een plateau gaan staan en kwamen er drugstest te voorschijn . Aan alle kanten werd ik onderzocht en stond ik te kijk voor de reizigers. terwijl ik rondjes draaide en met allerlei instrumenten werd bevoeld en besnuffeld.

Ik kon voor het eerst zien wat de bodyscan liet zien.

Een groot rood kruis loopt over mijn linkerborst, want daar zit gevaar. En dat klopt ook wel, het gevaar zat daar ook, verstopt in mijn borstweefsel groeide een tumor vrolijk in mijn lijf. Gelukkig ontdekte ik de uitzaaiingen en werd met grof geschut de kanker bestreden. De afloop kennen we….ik mag er nog steeds zijn…en daar ben ik dankbaar voor

Maar 21 jaar na dato en verschrikkelijke aanslagen verder zijn de veiligheidsnormen blijkbaar weer verscherpt en word mijn prothese nu gezien als een bedreiging. Ik begrijp volledig dat dit voor mijn eigen veiligheid is. Anno 2018 moeten we leven met terrorisme en hier de gevolgen van accepteren. Maar mijn besluit is genomen, de prothese gaat voortaan in de koffer. Op Luchthavens ben ik vanaf nu een ECHTE Amazone

Als je rechts klikt op de Categorie Borstkanker kan je mijn verhaal lezen

IJsland 2018 – dag 1

Tags

Blue Lagoon, Flickr, geothermisch gebied, GPS, grindavik, guide, gunna, gunnuhver, heks, hvalsneskirkja, IJsland, jon sveinsson, kleifarvatn, lavavelden, modderbron, reykjanes, route, sages, vulkanen, vuurtoren

Vorige week ben ik met vriendin Joke weer naar IJsland geweest. Een reis waar we lang naar uitkeken. Deze keer had Joke het supergoede idee gehad om Gids en Fotograaf Jon Sveinsson (van Iceland the Photographer’s Paradise) te vragen om 3 dagen met ons op pad te gaan. Dit was een gouden greep. Nu hoefden we niet in een volle bus die beperkt stopt, maar konden we aangeven wat we wilden zien en waar we graag stopten voor foto’s. Jon hield rekening met het licht, zodat we de mooiste kansen voor foto’s kregen. Tijdens het rijden vertelde hij verhalen over IJsland, sages, de bevolking en zijn passie, de vulkanen.

Op het vliegveld werden we door Jon opgewacht en na een dikke knuffel begon de pret. We hadden een prachtige rit over het schiereiland Reykjanes.

Hvalsneskirkja

We keken onze ogen uit, wat een prachtig vulkanisch gebied. Vlakbij Reykjanesviti ligt het hetebronnengebied Gunnuhver, vernoemd naar de heks Gunna, die hier volgens de sagen de dood vond in het kokende water. Gunnuhver is de grootste kokende modderbron van IJsland met een diameter van 20 meter. Indrukwekkend om de vuurtoren in de stoom van deze bron te zien.De vuurtoren ligt in één van de meest geothermisch actieve gebieden van IJsland.

De Vuurtoren op Reykjanes

Dit ruikt naar rotte eieren…

Gunnuhver

Natuurlijk moesten we ook paardjes aaien en de camera draaide overuren.

Langs uitgestrekte lavavelden reden we via de Blue Lagoon in het avondlicht naar het meer Kleifarvatn. De fantastische kleuren grepen me weer, wat is het toch een prachtig land. Deze rit werd een voorproefje van wat komen ging.

Grindavik

Je kunt alle foto’s bekijken op Flickr. Alle foto’s bevatten GPS-info zodat je kunt zien waar ze zijn genomen.

Bij de Blue Lagoon

Kleifarvatn

Kleifarvatn

Route dag 1

 

Lentekriebels

Tags

blauw druifje, Lente, pentacon, sneeuwklokje, tulp, vintage lens