High Key

Tags

contrast, flitser, fotoclub, fotografie, high key, Low key, meervlaksmeting, mening, onderwerp, oostvaardersveld, schaduwen, spotmeting, studio, witte achtergrond, zoektocht

De fotoclub is weer begonnen. Dit jaar kiezen de leden zelf een vast onderwerp waar je dus iedere keer 2 foto’s voor inlevert. Oei, dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb er wel twee maanden over nagedacht. Het ene onderwerp vond ik te eenvoudig, het andere te ingewikkeld. Het ene idee kwam, het andere ging…het was moeilijker dan ik dacht.

Deze week viel het kwartje: High Key.

Ik heb me hier nog nooit in verdiept maar ik vind het wel fraai om te zien. Wat is een high key foto?

Een high key foto heeft veel licht, weinig contrast en een egaal witte achtergrond. Er zijn vrijwel geen schaduwen aanwezig. In de studio is dit gemakkelijk te realiseren met 2 studioflitsers. De foto is helder en luchtig. (Low key daarentegen is donker, geheimzinnig en contrastrijk.)

Deze foto’s worden veelal in de studio gemaakt, maar ik ga liever naar buiten. Het wordt voor mij een zoektocht: hoe ga ik een mooi resultaat bereiken en welk onderwerp is geschikt. Hoe krijg ik de foto waar ik tevreden over ben? Afgelopen maandag ben ik er mee aan de slag gegaan tijdens een wandeling in het Oostvaardersveld. De camera stond op spotmeting en de belichtingsmeter had ik flink in de +

Deze twee foto’s zijn allebei met de 55-200 genomen. De volgende foto’s wil ik met de 55-200 en de macroring maken, om meer vervaging te krijgen.

Alle kritiek is welkom, het is voor mij een eerste stap op een nieuwe fotografie weg, dus jullie mening wordt zeker gewaardeerd!

Over de eerste foto ben ik redelijk tevreden, de tweede foto is minder geslaagd. Op de club kreeg ik er goede kritiek op, waar ik wat mee kan. In ieder geval ga ik ook aan de slag met de lichtmeting. Ik wil weten wat het resultaat is met spotmeting en meervlaksmeting voor de achtergrond. Ook zal ik over een onderwerp goed nadenken. Eigenlijk zat de zwaan te ver weg.

ISO: Wat is dit precies??

Tags

beeld, belichting, belichtingsdriehoek, beperking, bouncer, camera, concert, contrast, detail, diafragma, donkere delen, effect, factoren, flitscorrectie, flitser, foto, halve stop, hele stop, ISO, iso 400, licht, lichtgevoeligheid, locatie, locaties, noodzaak, omgevingslicht, onderbelichte foto, overbelichte foto, ruis, ruisonderdrukking, scherpte, sensor, sluitertijd, softwaren, statief, toestel, verwijderen, waarde

De ISO waarde is één van de drie belangrijkste factoren, welke bepaalt hoe een foto er uit komt te zien. Sluitertijd en Diafragma zijn de andere twee bepalende factoren. We noemen dit de belichtingsdriehoek waarbij elk element een hoek inneemt en een gelijk effect heeft op de uiteindelijke belichting.

ISO waarde staat voor de lichtgevoeligheid van de sensor. Als er veel licht is, kan je met een lage ISO-waarde een scherpe foto maken. Naarmate er minder omgevingslicht is, heb je vaak een hogere ISO-waarde nodig voor een scherp beeld. ( denk hier aan een ISO-waarde van 800 of 1600).

Het nadeel van een hogere ISO-waarde is ruis. Hoe hoger de waarde, hoe meer ruis, welke vaak zichtbaar wordt vanaf ISO 400. ( afhankelijk van het toestel en de sensor)

Een foto met ruis ziet er korrelig uit en soms zie je gekleurde spikkels. Ruis kan je foto heel lelijk maken, het is dus van belang, om ruis zoveel mogelijk te voorkomen. Ruis zie je eerder terug in de donkere delen van een foto dan in de helder belichte delen.

Ruis is ook zichtbaar in delen van foto’s met weinig detail, zoals een strakblauwe lucht.

Een statief kan een hulpmiddel zijn, om de sluitertijd te verlengen. Op sommige locaties is het gebruik van een statief niet mogelijk, denk bv aan een concert. Hier moet je dus de ruis voor lief nemen of een externe flitser gaan gebruiker. Pas dan wel flitscorrectie toe en richt de flitser met bouncer richting plafond. Anders staan de mensen er als witte spoken op en verlies je de sfeer van de locatie.

Als ruis niet te vermijden is, door b.v. het onderwerp, de beperking van de camera of de noodzaak om met hoge ISO-waarden te fotograferen, kan je de ruis achteraf voor een groot deel verwijderen met bv ruisonderdrukking in een fotobewerkingsprogramma.Het weghalen van ruis heeft wel gevolgen voor de foto: fijne details  “verdwijnen” en worden gladder.

Als je in RAW fotografeert kan ruis beter worden verwijderd dan van een JPeg.

Tip: een iets overbelichte foto die je in de nabewerking wat donkerder maakt, geeft veel minder ruis dan een onderbelichte foto die je in de nabewerking lichter gaat maken.

Het loont dus de moeite om in een situatie, waar ruis zichtbaar gaat worden, ook een extra opname te maken die een halve/ hele stop wordt overbelicht

Het aanpassen van scherpte/ contrast doe je NA de ruisonderdrukking

RAW versus JPEG

Tags

Adobe, beeldinformatie, beeldprocessor, bitdiepte, compact-camera, contrast, Converter, curven, DNG, fotograferen, geheugenkaart, histogram, JPEG, kleurdetails, kleurinfo, kleurweergave, lensfouten, onbewerkt, overbelichting, PHOTOSHOPPEN, RAW, ruis, software, spectrum, spiegelreflex-camera, verscherping, voordelen, windows, witbalans

RAW

Wanneer je overstapt van een compact-camera naar een spiegelreflex-camera, kom je vroeg of laat voor de vraag: “Ga ik in RAW fotograferen?”. De angst voor het onbekende houdt veel mensen tegen en men blijft  in het oude, vertrouwde JPEG fotograferen. En dat is heel jammer, want RAW biedt enorm veel voordelen ten opzichte van JPEG.

Met dit “artikel” wil ik e.e.a. uitleggen en de “angst” voor RAW wegnemen. Zelf wilde, durfde ik het ook niet, maar al snel werden de vele voordelen me duidelijk. Nu fotografeer ik alleen nog in RAW.

Wat is RAW?

Als je de ontspanknop van je camera indrukt, valt het binnenkomende licht op de pixel-elementen van de sensor. Dit licht wordt omgezet naar een digitaal signaal en hieruit ontstaat een ruw (RAW) fotobestand. Dit bestand bevat alle beeldinformatie, aangevuld met informatie van de camera. Dit alles wordt opgeslagen op de geheugenkaart.

Als je voor JPEG kiest, wordt het ruwe bestand éérst door de beeldprocessor van de camera bewerkt. Vervolgens wordt de foto gecomprimeerd naar het JPEG-formaat en dan pas weggeschreven naar de geheugenkaart. In RAW wordt de foto dus onbewerkt weggeschreven, in JPEG is het bestand bewerkt.

Ieder cameramerk heeft zijn “eigen” RAW-versie. Softwarefabrikant Adobe heeft het DNG-formaat ontwikkelt: een overkoepelend RAW-formaat dat door alle fabrikanten gebruikt kan worden. Door de RAW-bestanden uit je camera om te zetten naar DNG ( Digital Negative) kun je de bestanden ook in oudere versies van Photoshop en PS-Elements gebruiken. Je kunt een RAW-bestand op je computer niet in Windows bekijken, hiervoor kan je een zg converter downloaden.

Iedere foto bestaat uit een spectrum aan kleuren. De bitdiepte geeft aan hoevéél kleuren kunnen worden weergegeven. JPEG-foto’s hebben 8 bit aan kleurinfo, ongeveer 256 kleuren. Een RAW-bestand van 12 bit kan 4096 kleuren bevatten.

Je hebt ongeveer 250 kleuren nodig voor een natuurlijk ogende foto, 8 bit zou dus voldoende moeten zijn. Maar je komt in de problemen als je een 8 bit-foto gaat bewerken in Photoshop met bv de curven. Er ontstaan dan gaten in het histogram, wat kan leiden tot lelijke banen in de kleurdetails.

Met een RAW-bestand start je met veel meer kleuren, waardoor je grotere aanpassingen kunt maken en manipulatie mogelijk is, vóór er problemen komen. De meeste RAW-programma’s bieden de mogelijkheid om de foto in 8, maar nog beter, in 16 bits formaat om te zetten.

De bijzonderheid van RAW zit hem in de manier van opslaan. In het geval van JPEG slaat de camera de foto op aan de hand van de camera-instellingen. De witbalans, het contrast, de kleurweergave en de verscherping liggen vast. In de RAW-modus bepaal je dit zelf op de computer.

Redenen om RAW te gebruiken

• Je behoudt alle beeldinformatie
• Bij overbelichting kan je goed corrigeren
• Ruis is beter te reduceren in RAW
• De foto’s zijn nog niet verscherpt. Verscherp ze in de RAW-module
• Aanpassingen aan de RAW-foto worden niet in het bestand zelf opgeslagen. Het orgineel blijft dus onaangetast. Gaat er iets mis, dan heb je altijd het orgineel achter de hand
• Je kunt de Witbalans zelf bepalen
• Schaduwen zijn eenvoudig op te lichten
• Je kunt veel lensfouten corrigeren
• Foto’s die totaal mislukt lijken, kan je vaak nog “redden”

De nadelen:

• vanwege de bestandsgrootte heeft de camera meer tijd nodig om de foto te verwerken.
• De bestandsgrootte is tot 5 x groter. Je moet dus meer geheugenkaarten tot je beschikking hebben
• Om de orginele bestanden te kunnen bekijken heb je speciale software nodig.
• De foto’s moeten bewerkt worden voor gebruik/ uploaden.

Het blijft een persoonlijke keuze, maar ik zeg: gewoon doen…

 

Update: 28-08-2013: en de discussie gaat door….