Tag Archief: Enkhuizen

Veni Vidi Vici

12 woensdag aug 2020

Posted by in Natuurfotografie

≈ 2 reacties

Tags

, , , , , , , , ,



In 2006 kwam de Buxusmot via Azië naar Europa. In 2007 werd de rups voor het eerst in Boskoop gesignaleerd. Maar nu is ie al verspreid door heel Europa.
Het lievelingseten van de larven is de Buxus sempervivum. Leuk detail is, dat sempervivum “Altijd levend” betekent.

De buxusbollen in mijn tuin, die ik in een aantal jaren heb opgekweekt uit stekjes, zijn in een week opgevreten door deze veelvraat, gisteravond hebben we ze eruit gesloopt.
In de Streek naar Enkhuizen zie ik bij de boerderijen dat alle buxus is opgesmikkeld.
Hoezo Sempervivum??
“Veni Vidi Vici”

Stadswandeling 1962

24 zondag mei 2020

Posted by in Aan de wandel, Rond het IJsselmeer

≈ 7 reacties

Tags

, , , , , , , , , , , , , ,

In 1962 maakte mijn vader een wandeling door Enkhuizen. 58 jaar later heb ik dezelfde wandeling gemaakt en foto’s gemaakt waar mijn vader dit ook heeft gedaan.  Wat is er veel veranderd, en toch ook weer niet…maar wandel gerust mee.

Vanuit de Vijzelstraat is hij de Staaleversgracht opgelopen. Hier maakte hij de eerste foto.

Vervolgens liep hij over het Spaans Leger. Er vaart een bootje hard voorbij, waarschijnlijk riep de man iets van “hé Veen, ben je nou ók al fotograaf worre?” waarop mijn vader de foto maakte.

Hij liep door de Paulus Potterstraat en op het eind fotografeerde hij het huis van dr Feltz van der Sloot. Het huis uit 1617 staat te koop voor € 549.000 euro. Naar de bouwprijs in 1617 kan ik alleen maar gissen….

Door de Prinsenstraat liep ie naar het Waaigat, om de vervallen pakhuizen van de firma Jonkman te fotograferen. Later op de wandeling krijgen we een leuke verrassing, maar hier is niets meer te herkennen van de oorspronkelijke panden.

Door de paktuinen is vader vervolgens naar de hoek Venedie-Dijk gelopen, daar fotografeerde hij ook een pakhuis. In de oorlog zijn er veel bomen gekapt om als brandhout voor warmte te zorgen. Hier zie je jonge aanplant. De bomen zijn intussen enorm, dus ik moest op een andere plek staan, want anders zagen we alleen maar bladeren.

Via de dijk wandelde hij verder door de Bocht naar het Landje van Top om de achterkant van de Bocht “het Spui” te fotograferen. Je kunt hier ook de doorgang naar de Zuiderhavendijk zien, deze loopt onder het Flessenscheepjesmuseum door.
Als “Henckuuzer” wil iedereen wel op dit plekje wonen…. zo mooi…

Hij heeft nog snel een plaatje geschoten van de Bocht. Helaas stond de fiets aan een ketting, anders had ik deze wel even verplaatst.

Daarna liep hij de Breedstraat in. Waarom hij dit huis heeft gefotografeerd, weet ik niet, of het zou om de gevelstenen moeten zijn. Het zou ook zomaar kunnen zijn, dat ie bij Het Wapen van Enkhuizen even een borreltje en een portie bitterballen ging nuttigen en vanuit de deur even dit plaatje schoot. Of misschien wilde vader de Zuiderkerk op de foto hebben…ik kan het niet meer vragen.

Hij sloeg nu rechtsaf, richting zeemuur. Op de hoek van de Hoogstraat fotografeerde hij deze woning. Als puber had ik er een klasgenoot wonen, waardoor ik er wel kwam. Ik heb het altijd een prachtig huis gevonden.



Als hij zich omdraait, ziet hij het Zuiderzeemuseum met de Compagniesbrug. Let eens op het verkeersbord! Zulke details vind ik geweldig.


Hij loopt nog door om de brug aan de andere kant te fotograferen. Op deze foto zie je het (spuuglelijke) stadskantoor. Van mij mag dat wel platgegooid worden

Het ZuiderzeeMuseum wordt ook aan de voorkant gefotografeerd. Ook hier alles jonge aanplant van bomen aan de Wierdijk.


Mijn vader keert hier om en loopt richting Zuiderkerksteeg. Ik loop nog een stukje door, want wat mijn vader niet zag, en ik nu wel, zijn de pakhuizen van Jonkman, die zijn afgebroken en helemaal opnieuw zijn opgebouwd langs de Wierdijk. Aan het begin van de wandeling kwam mijn vaker ze tegen, en ik bijna aan het einde. Prachtig dat dit is gedaan, zo hoor je met monumenten om te gaan.

Bij de zuiderkerksteeg wordt een foto gemaaktvan één van de ingangen van kerk. Ik zie pas later dat de schaduwen overeen komen.

Na deze foto loopt hij naar het Waaggebouw. Wat vond ik dat als kind geweldig, de chirurgijnskamer met embryo’s en allerlei andere dingen op sterk water. Ik vond dat machtig interessant.


Er wordt nog even een plaatje van de gevel geschoten. Deze foto is voor mij een raadsel…hoe komt ie zo recht?? Had ie aan de overkant aangebeld om te vragen of hij uit het slaapkamerraam een foto mocht nemen?? Het was natuurlijk de ons-kent-ons tijd, Enkhuizers woonden binnen de Vestingwal, daarbuiten was alleen maar landbouwgrond


En dan is het tijd om naar huis te gaan. Via de Westerstraat loopt hij dan naar huis, maar onderweg bedenkt ie vast, dat de Zuiderkerktoren niet mag ontbreken. Dus snel nog een afslag genomen en bij de Torenstraat een foto gemaakt.

Was nu het rolletje bijna vol??? Ik denk het wel…er zal een rolletje van 24 stuks in de camera hebben gezeten. Waar ik nu rustig 600 foto’s op een dag kan schieten, was het vroeger zuinig zijn en keuzes maken…Je kon de foto maar 1 x maken en pas een week later zag je of het goed gelukt was. Maar er kon blijkbaar nog 1 foto worden gemaakt, van het klein weeshuis in de Westerstraat. In mijn herinnering is dit nog de fietsenstalling geweest van het weeshuis, waar ik wel kwam. Maar daar kan ik naast zitten..


Mijn vader ging naar huis, lekker een borreltje drinken en de volgende dag zal hij het naar Zwaan hebben gebracht om te ontwikkelen…ook dat hoeft niet meer….tijden zijn veranderd…


Futen in de haven

17 dinsdag mrt 2020

Posted by in Vogels

≈ 2 reacties

Tags

, , , ,

Gisteren was ik op de fiets naar Enkhuizen, en ik heb een tijd zitten te genieten van een futenechtpaar met jongen. Ondanks de kids waren pa en ma al weer met elkaar aan het sjansen. Het is tenslotte lente en dat kriebelt…


De jonkies moeten ook eten. Ik zag dat pa daar voornamelijk mee in de weer was. Moeder paste op het kleine grut


Pa kwam een visje brengen en die was hap-slok zo weg dus werd er een groter exemplaar opgedoken

De vis was zo groot, dat de kleine fuut onder water ging met de buit.

Maar hij gaf niet op, en deed zijn ouders na ( of ons, als we een harinkie happen)


De buik was gevuld en mijn moeder vertelde het vroeger al, na het eten mag je niet zwemmen!  Het jong wilde graag onder moeders vleugels maar ja, daar is ie wel wat groot voor…maar de aanhouder wint, al was het niet helemaal zoals het hoort…maar het zag er wel leuk uit

 

 

Markerwadden 2019

17 zondag nov 2019

Posted by in Een dagje op stap, Natuurfotografie, Rond het IJsselmeer

≈ 1 reactie

Tags

, , , , , , , , , , , , , , ,

Vorig jaar was ik met Joke voor het eerst naar de Markerwadden. Het leek ons een leuk plan om ieder te gaan kijken hoe het natuurgebied zich ontwikkelt in de komende jaren. Met een charterschip uit Enkhuizen hadden we via Fogol. En dit was een goede keus, aan boord kregen we een heel leuke lezing en er gingen 3 gidsen mee. Ik hou ervan om zelf te wandelen, maar met een gids is het wel heel interessant. Je bent het niet “verplicht”maar ik kan het zeker aanraden. Je ziet toch meer met extra ogen.

En er zit natuurlijk een heel bijzonder broedpaar, want de IJseend heeft voor het eerst een nestje in Nederland met 4 jongen.

visdiefjes

kemphanen

slangenkruid

Het verhaal van vorig jaar vind je hier . Toen liepen we in een kale zandvlakte, nu wisten we niet wat we zagen. De Markerwadden was omgetoverd in een fantastische groene wereld met heel veel vogels.

kluut

kleine plevier

Met veel ogen zie je meer. Opeens horen we dat de IJseend gezien is. Wij hadden het gemist! Ze zwommen ver weg en met mijn telelens kreeg ik ze er gelukkig wel op

IJseend met pulletjes

We kijken onze ogen uit naar het prachtige landschap wat vooral vol staat met moerasandijvie

casarca eenden

klaproos

gele kwikstaart

rietgors

echte kamille

jonge kopmeeuw

ralreiger

pontische meeuw

We hebben een fantastische dag, en we zijn nog niet klaar, want bij het wegvaren ziet de gids een ralreiger in het riet wegduiken. Als dan ook nog bij de sluizen van Enkhuizen de Pontische meeuw zit, kan mijn dag niet meer stuk. Wat een prachtige trip hebben we gehad. Volgend jaar weer
Alle foto’s van de Markerwadden vind je op Flickr