SEH

Tags

AIO, angst, aorta-boog, arm, arteriele trombose, d-dimeer, Fysiotherapie, hand, HAP. SEH, huisarts, ijskoud, koud, pijn, pijnstilling, slagader, stolsel, vaatprobleem, wit

Na mijn bezoek aan de HAP belandde ik uiteindelijk op de SEH. Maar hier zaten wel 2 weken tussen van pijn en angst. De dokter van de HAP dacht aan een stolsel in de slagader” maar “, zo zei ze, “dit komt bijna niet voor”

Vervolgens ging ik in de week erop naar de Huisarts, wiens praktijk wordt gedraaid door invaldokters en AIO’s . Dokter 1 adviseerde Fysio, Dokter 2 schreef extra pijnstilling voor en Dokter 3 wist het niet.

Ik kwam bij de Fysio en hij ondernam direct actie door Dokter 2 te bellen. Hij vermoedde nl een ernstig vaatprobleem. Dokter 2 zag het anders en ik ging naar huis, in de war en bang…

De volgende dag belde de Fysio mij, om te vragen wat Dokter 2 had ondernomen. Nou, niets dus. Fysio adviseerde mij dringend om direct naar de SEH te gaan omdat er wel degelijk een probleem was. Ik heb Dokter 2 weer gebeld met de vraag om verder onderzoek. Maar hij was “not amused” dat zowel Fysio als ik zijn oordeel in twijfel trokken. Uiteindelijk “mocht” ik D-dimeer prikken op het lab.

Daarna ging het snel, ik moest direct voor een echo, die een bijna dichte slagader constateerde. Ik kon direct door naar de SEH, waar verder onderzoek werd gedaan.

Uiteindelijk is er een CT-scan gemaakt waarop een stolsel in de Aorta-boog is geconstateerd. Ik bleek een arteriële trombose te hebben. Na de embolie in 2002 betekent dit dus levenslang antistolling.

Voordeel is dat ik DIT dus niet meer kan krijgen. What’s next??

 

Ons knutselkatje Bowie

Tags

afscheid, bekken, biopt, Bowie, Brits Korthaar, controle, DA, diagnose, Fip, geel, geler, heupkoppen, inslapen, lever, operatie, opereren, pijn, pijnstilling, rontgenfoto, rust, rustig, schuw, tumor, tumoren

Ruim 4 jaar mocht ons meissie worden, waarvan ze zo’n 16 maanden bij ons heeft gewoond. De eerste maanden vonden we haar zo rustig en schuw, dus we gaven haar alle ruimte om te wennen aan ons huis. Maar Bowie trok niet bij, ze bleef zich terug trekken en wilde met rust worden gelaten.

Ik ontdekte dat ze pijn had, en na een tijd met pijnstilling te hebben gewerkt, heb ik haar naar de DA gebracht voor een grondige controle. De rontgenfoto voorspelde niet veel goeds: Bowie had bijna geen heupkoppen, en daar zou een operatie aan te pas moeten komen om haar van die pijn af te helpen. Maar dat was niet het enige wat werd gezien: Tegen haar bekken aan zat een grote tumor, omringd door meerdere kleine tumoren

Om te weten wat er precies speelde, hebben we haar laten opereren en is een biopt opgestuurd voor onderzoek. De diagnose was heftig: voor 99.9 % was het Fip, de dodelijk kattenziekte. Bowie had de droge vorm.

En toen ging ze achteruit, de tumoren groeiden en Bowie werd geler en geler: haar lever was duidelijk aangetast. Gister hebben we voor haar beslist: het was genoeg geweest voor ons meissie en we hebben haar in laten slapen

We hebben haar nog mee naar huis genomen, zodat Fayline afscheid kon nemen van haar en dat deed ze ook, ze ging heel voorzichtig steeds kijken bij haar vriendinnetje.

en ik mis haar…mijn lieve bange knutselkatje…