Geluk

Tags

Enkhuizen, golven, IJsselmeer, kleuren, Medemblik, meeuwen, rust, schuimkoppen, troostplek

Voor mij is geluk het IJsselmeer. Ik ben bij het IJsselmeer geboren en opgegroeid. Ik hou van de geur, het geluid, de kabbelende golven, de woeste schuimkoppen, de krijsende meeuwen en de rust die het mij geeft.

In moeilijke tijden kan ik hier intens genieten, het is mijn troostplek. Nooit is het hier hetzelfde. De lucht, wolken, kleuren, water…altijd is het anders…

Gisteren vaarden we van Medemblik naar Enkhuizen en het was voor mij genieten en loslaten. Op het IJsselmeer kan ik dit als nergens anders.

Als ik het IJsselmeer zie, ben ik thuis…

Ons knutselkatje Bowie

Tags

afscheid, bekken, biopt, Bowie, Brits Korthaar, controle, DA, diagnose, Fip, geel, geler, heupkoppen, inslapen, lever, operatie, opereren, pijn, pijnstilling, rontgenfoto, rust, rustig, schuw, tumor, tumoren

Ruim 4 jaar mocht ons meissie worden, waarvan ze zo’n 16 maanden bij ons heeft gewoond. De eerste maanden vonden we haar zo rustig en schuw, dus we gaven haar alle ruimte om te wennen aan ons huis. Maar Bowie trok niet bij, ze bleef zich terug trekken en wilde met rust worden gelaten.

Ik ontdekte dat ze pijn had, en na een tijd met pijnstilling te hebben gewerkt, heb ik haar naar de DA gebracht voor een grondige controle. De rontgenfoto voorspelde niet veel goeds: Bowie had bijna geen heupkoppen, en daar zou een operatie aan te pas moeten komen om haar van die pijn af te helpen. Maar dat was niet het enige wat werd gezien: Tegen haar bekken aan zat een grote tumor, omringd door meerdere kleine tumoren

Om te weten wat er precies speelde, hebben we haar laten opereren en is een biopt opgestuurd voor onderzoek. De diagnose was heftig: voor 99.9 % was het Fip, de dodelijk kattenziekte. Bowie had de droge vorm.

En toen ging ze achteruit, de tumoren groeiden en Bowie werd geler en geler: haar lever was duidelijk aangetast. Gister hebben we voor haar beslist: het was genoeg geweest voor ons meissie en we hebben haar in laten slapen

We hebben haar nog mee naar huis genomen, zodat Fayline afscheid kon nemen van haar en dat deed ze ook, ze ging heel voorzichtig steeds kijken bij haar vriendinnetje.

en ik mis haar…mijn lieve bange knutselkatje…

Stil

Tags

borstkanker, foto's, Ipad, linkerarm, locatie, NoHaves, pijn, pindaatje, Pipo, rust, schoudergewricht, slijmbeursontsteking, Stichting, stil, twijfels, uitzaaiingen, werkdruk, werkvloer, ziekenhuis

Wat ben ik stil, niet te geloven….er gebeurt hier niets…maar daar is natuurlijk een reden voor…

Eind mei begon een zeurende pijn in mijn linkerarm de kop op te steken, wat al snel veranderde in een stekende, ontzettend pijnlijke arm. De pijn was heftig. De HA stuurde me direct door naar het ziekenhuis, voor foto’s. Gelukkig waren er geen uitzaaiingen te bespeuren, maar ik heb weer gemerkt, dat – ook al is het 15 jaar na de diagnose- de angst direct skyhigh is. Misschien lijkt dit voor NoHaves wat overdreven (“tenslotte is het al 15 jaar terug”) , maar ik weet helaas al te goed hoe onberekenbaar borstkanker is, dat het na 10, 15, 20 jaar opeens weer aktief kan zijn…

Wat het dan wel is? Waarschijnlijk een slijmbeursontsteking, en anders iets met mijn schoudergewricht. Het werk wat ik doe is zwaar en de werkdruk is hoog. Ik hoop dat de 10 dagen rust voldoende zijn geweest, maar ik heb er mijn twijfels over. Na 1 dag op de werkvloer, lijkt het weer de kop op te steken….

Waren er ook leuke dingen? Ja, natuurlijk roep ik dan direct. Ik heb sinds kort een Ipad, ik ga op een nieuwe locatie werken binnen de Stichting en onze Pipo kwam weer een pindaatje eten…