Bodyscan, borstprothese en vliegen

Tags

aanslagen, Amazone, amsterdam, bodyscan, borstprothese, borstweefsel, drugstest. rood kruis, gefouilleerd, hamburg, luchthavens, plateau, Reykjavik, Schiphol, terrorisme, tumor, uitzaaiingen, vliegveld

Het laatste jaar is er een verandering op de luchthavens bij de Bodyscan. Ik merk dit omdat ik al jaren de “gelukkige” eigenaar ben van een borstprothese. 

Bij eerdere vluchten werd ik wel altijd gefouilleerd, maar dat was snel gebeurd en kon ik beginnen aan de reis. Maar opeens is het een ander verhaal geworden. Zowel in Hamburg, Kevlavik (IJsland) en Amsterdam mocht ik op een plateau gaan staan en kwamen er drugstest te voorschijn . Aan alle kanten werd ik onderzocht en stond ik te kijk voor de reizigers. terwijl ik rondjes draaide en met allerlei instrumenten werd bevoeld en besnuffeld.

Ik kon voor het eerst zien wat de bodyscan liet zien.

Een groot rood kruis loopt over mijn linkerborst, want daar zit gevaar. En dat klopt ook wel, het gevaar zat daar ook, verstopt in mijn borstweefsel groeide een tumor vrolijk in mijn lijf. Gelukkig ontdekte ik de uitzaaiingen en werd met grof geschut de kanker bestreden. De afloop kennen we….ik mag er nog steeds zijn…en daar ben ik dankbaar voor

Maar 21 jaar na dato en verschrikkelijke aanslagen verder zijn de veiligheidsnormen blijkbaar weer verscherpt en word mijn prothese nu gezien als een bedreiging. Ik begrijp volledig dat dit voor mijn eigen veiligheid is. Anno 2018 moeten we leven met terrorisme en hier de gevolgen van accepteren. Maar mijn besluit is genomen, de prothese gaat voortaan in de koffer. Op Luchthavens ben ik vanaf nu een ECHTE Amazone

Als je rechts klikt op de Categorie Borstkanker kan je mijn verhaal lezen

Ons knutselkatje Bowie

Tags

afscheid, bekken, biopt, Bowie, Brits Korthaar, controle, DA, diagnose, Fip, geel, geler, heupkoppen, inslapen, lever, operatie, opereren, pijn, pijnstilling, rontgenfoto, rust, rustig, schuw, tumor, tumoren

Ruim 4 jaar mocht ons meissie worden, waarvan ze zo’n 16 maanden bij ons heeft gewoond. De eerste maanden vonden we haar zo rustig en schuw, dus we gaven haar alle ruimte om te wennen aan ons huis. Maar Bowie trok niet bij, ze bleef zich terug trekken en wilde met rust worden gelaten.

Ik ontdekte dat ze pijn had, en na een tijd met pijnstilling te hebben gewerkt, heb ik haar naar de DA gebracht voor een grondige controle. De rontgenfoto voorspelde niet veel goeds: Bowie had bijna geen heupkoppen, en daar zou een operatie aan te pas moeten komen om haar van die pijn af te helpen. Maar dat was niet het enige wat werd gezien: Tegen haar bekken aan zat een grote tumor, omringd door meerdere kleine tumoren

Om te weten wat er precies speelde, hebben we haar laten opereren en is een biopt opgestuurd voor onderzoek. De diagnose was heftig: voor 99.9 % was het Fip, de dodelijk kattenziekte. Bowie had de droge vorm.

En toen ging ze achteruit, de tumoren groeiden en Bowie werd geler en geler: haar lever was duidelijk aangetast. Gister hebben we voor haar beslist: het was genoeg geweest voor ons meissie en we hebben haar in laten slapen

We hebben haar nog mee naar huis genomen, zodat Fayline afscheid kon nemen van haar en dat deed ze ook, ze ging heel voorzichtig steeds kijken bij haar vriendinnetje.

en ik mis haar…mijn lieve bange knutselkatje…