Ierland 2019

Tags

Ierland, slideshow, vakantie

IJsland 2018

Tags

IJsland, slide show, vakantie

Vakantie-tas

Tags

HAKEN, Ierland, Ireland, Mochila, Noord Ierland, tas, vakantie

We moeten nog even wachten…maar dan gaan we naar Ierland terug. Deze keer gaan we naar Noord Ierland. En daar hoort een passende tas bij. Het was een leuke klus, letters tekenen en de vlag mooi in de bodem te krijgen, maar het is gelukt: mijn tas is klaar voor de vakantie.

Barmbrack

Tags

appeltaart, Barmbrack, broodbakmachine, broodcake, cake, doden, ei, geesten, Halloween, herfst, Ierland, knoop munt, koffie, kruiden, land der levenden, luchtig, meel, melk, recept, recepten, reizen, ring, soppig, stokje, symbolen, toren, vakantie, vingerhoed, volkoren, whiskey

Tijdens onze vakantie in Ierland dronken we koffie in het prachtige O’Dea Castle. Het was een moeilijke keuze om iets lekkers er bij uit te zoeken. Waar wij in Nederland worden “verwend” met ontdooide appeltaart en cake van de Lidl, wordt hier alles zelf gebakken. We hebben heel wat afgesmikkeld in Ierland.

Ons oog viel op een plak donkere cake, en toen de enthousiaste dame ook nog vertelde het een traditioneel recept was, wisten wij het direct:Wij gingen voor de Barmbrack.

Het is een typisch herfstbroodcake, vooral gegeten tijden Halloween, wanneer de geesten van de doden terug keren naar het land der levenden.

In Ierland worden er tijdens Halloween symbolen meegebakken, tref je een ring, dan trouw je binnen een jaar,  een stokje wijst op reizen, een vingerhoed op een oude vrijster, krijg je een knoop, blijf je eeuwig vrijgezel en bij een munt word je rijk…

Barmbrack is een broodcake, die heel veel varianten kent. De recepten, die ik tijdens mijn zoektocht op het www tegenkwam, waren legio en heel divers.

Het was voor mij zoeken naar dié smaak, van “onze” Barmbrack. Brood 1 was te luchtig, het meel was te licht, het was meer een cake geworden, terwijl het toch echt een donker rozijnenbrood moet worden. Brood 2 was te “soppig”. Brood 3 leek wel beton.

Ik ben dus gaan lezen en het werd steeds lastiger: wel ei, geen ei, wel melk, geen melk, wel kruiden, geen kruiden, het werd steeds ingewikkelder. De hoeveelheden verschilden ook enorm…ik moest gewoon zelf aan de slag en goed kijken, proeven en ruiken. Zo verving ik de melk door thee, werd boter olijfolie en werd suiker bruine rietsuiker.

Ik heb van alles uitgeprobeerd en ben tot dit resultaat gekomen..een heerlijk smakelijk, geurend brood, fantastisch met wat Jam, zoute boter of gewoon puur natuur.

Trots laat ik mijn Barmbrack zien…helemaal goed….. De vulling bestaat uit Chileense rozijnen (A.H.) welke prachtig groot en en kleurig zijn en gedroogde cranberries.

Het recept:

• 450 gram volkoren broodmeel met gist
• snufje zout
• 250 ml lauwe thee
• 50 ml Whiskey
• 50 ml olijfolie
• 50 gram bruine rietsuiker
• 1 losgeklopt ei
• 2 theelepels 5 spices

Voor de vulling:

• 200 gram Chileense rozijnen
• 100 gram “gewone” rozijnen
• 50 gram gedroogde cranberries

De rozijnen en cranberries gaan in een schaal en hierbij doe je de 50 ml whiskey. Daarna giet je er warme thee bij tot het gedroogde fruit net onder staat. Dit laat je een paar uur wellen. Daarna giet je het gewelde fruit af maar het vocht vang je op, hiervan gaat 250 ml door het deeg.

Meel met gist, zout, olie, kruiden, ei, suiker en thee ( waar ook nog wat whiskey inzit natuurlijk) doe ik in de broodbakmachine. Ik kies het programma Volkoren. Na een half uur doe ik het uitgelekte, gewelde fruit erbij. Daarna begint het lange wachten……3 uren lang..het huis gaat lekkerder en lekkerder ruiken naar vers, gekruid brood, de magen beginnen te knorren…

Ik heb gelezen dat sommigen het brood 2 dagen inpakken in een vochtige theedoek, welke wordt omwikkeld met plastic folie. Wij wachten daar natuurlijk niet op..ben je helemaal gek, warm is het een super tractatie….

Bainigí sult as bhur mbéile

Ierland: I Like & Love It

Tags

aanrader, B&B, Blog, Burren, Cherbourg-Octoville, CLiffs, Cliffs of Moher, D-Day, Dingle, eigenaar, go raibh maith agat, Ierland, Invasiestranden, Irish ferries, kamer-en-suite, land, Liscannor, mensen, Moher, Normandië, ontbijt, overtocht, Peninsula, pub, pubfood, Ring of Kerry, Rosslare, snelweg, Tipperary, toeristisch, vakantie, Vaughan Anchor, veerboot

We hebben de gewonnen vakantie achter de rug en we hebben het fantastisch gehad! Wat een prachtig land en wat wonen er een hartelijke, leuke mensen.

De eerste dag zijn we -richting veerboot-  naar Normandië gereden waar we de Invasiestranden en de hele geschiedenis rond D-Day hebben bekeken. Dit was enorm indrukwekkend. Ik wil hier graag een aparte Blog aan wijden.

De tweede dag zijn we verder gereden naar Cherbourg-Octoville om daar de veerboot van Irish Ferries te nemen naar Rosslare. Het was een goede overtocht van 17 uur en de volgende ochtend zijn we direct van de snelweg afgegaan om toeristisch te rijden naar onze eerste B&B.

De B&B ’s in Ierland zijn een aanrader, we hebben steeds een prachtige kamer-en-suite gehad en de prijzen vallen ontzettend mee ( al was het voor ons natuurlijk gratis ) Het ontbijt is heerlijk en het contact met de eigenaar en gasten is leuk. Een fijne manier om rond te reizen!

Iedere avond aten we in de pub. Pubfood is heerlijk en het is heel gezellig. Het past veel beter bij ons dan een chique restaurant. Ben je ooit in de buurt van de Cliffs van Moher, ga dan eten bij Vaughans Anchor in Liscannor. Fantastisch wat je hier krijgt voorgeschoteld. Niet voor niets is het hier altijd heel druk.

De ring of Kerry moet prachtig zijn, helaas hebben wij die in zeer dichte mist gereden, we hebben er bijna niets van gezien. Dat was jammer. Het schiereiland Dingle Peninsula was fantastisch mooi. Prachtige vergezichten, indrukwekkende bergen….iedere keer werd je weer verrast als je de bocht omging.

In Killarney hebben we de gallery van Peter Cox bezocht. Mocht je in de buurt zijn, ga hier dan kijken. Ik vond het zo indrukwekkend mooi, wat een fantastische fotograaf, wat een fraaie platen heeft die man geschoten….

De Cliffs van Moher waren indrukwekkend, zo groots en imponerend. Heel mooi om te zien. Daarna zijn we via de Burren naar het stadje Tipperary gereden, een stadje waar je maar niet te lang moet blijven. De omgeving is wel prachtig. In de bergen kan je fantastisch wandelen.

Vanuit de laatste B&B weer naar de boot en toen terug naar huis…na een echt fantastische week.

We hebben iedere dag veel kilometers gereden en hebben bij de Cliffs van Moher onze plannen bijgesteld. Ik wilde echt té veel zien in een week. De beslissing om snel terug te gaan naar Ierland is dan ook snel gemaakt. Het is een prachtig land, de Ieren zijn ontzettend sociaal en gezellig in de omgang, het eten is heerlijk en wij hadden ( op 1 dag na) iedere dag zon. Graag komen we hier terug!

Ik zit met een berg foto’s en heb even nagedacht hoe ik ze in mappen wilde indelen, per dag, per gebied of per onderwerp. Ik heb voor het laatste gekozen. Volgens mij komen de foto’s zo het beste tot hun recht.

Ierland: de Natuur

Kleurrijk Ierland

Ierland: Diversen

Ik kan alleen maar zeggen: Reisburo Ierland, heel erg bedankt voor deze reis, we hebben intens genoten!!!!  go raibh maith agat

Ontslag

Tags

bedenktijd, bedrijf, collega, crisis, directeur, eigenaar, frustratie, functie, gegeven, gevoel, Interim-directeur, loon, lot, ontslag, ontslagaanvraag, ontslagen, overbodig, pijn, plichtsgetrouw, rechtsbijstand, schijn, tegenvoorstel, UWV, vakantie, Veluwe, voorstel, woede

In tijden van crisis is het niet vreemd als je wordt ontslagen…

Ook ons heeft dit lot getroffen. Mijn lief hoorde dat zijn functie niet meer bestond en dat hij overbodig was geworden….

Nu is dit een gegeven, en we kunnen hier mee omgaan…de pijn, woede en frustratie zit ‘m in de manier waaróp.. :

We zijn op vakantie op de Veluwe en mijn man krijgt een telefoontje dat hij de volgende dag op het bedrijf moet komen. Plichtsgetrouw als hij is, gaat hij heen, vakantie of niet. Hij wordt ontvangen door de Interim-directeur en deze stelt hem voor aan de nieuwe eigenaar/ directeur van het bedrijf. In 10 minuten wordt hem verteld dat het bedrijf is overgenomen, zijn functie niet meer bestaat en dat hij mee moet werken aan het ontslag ( met als beloning 1 maand extra loon)

Als hij NIET meewerkt, gaat dit het bedrijf geld kosten, zo wordt hem verteld. Hij krijgt een week de tijd om over het voorstel na te denken en eventueel een tegenvoorstel te doen. 

Zonder afscheid te kunnen nemen van collega’s wordt ie onder begeleiding het pand uitgezet.

Onze vakantie is direct over, wij gaan naar huis en laten eerst alles bezinken. Wij nemen contact op met de Rechtsbijstand, doen een tegenvoorstel en dan valt een pakket van het UWV op de mat. Onze bedenktijd was schijn, het ontslag was al voor het “gesprek” aangevraagd.

Met verbazing lezen we de zeer goed gedocumenteerde ontslagaanvraag. Hier is al heel lang aan gewerkt. Een aantal redenen zijn op onwaarheden gebaseerd en het bedrijf jokkebrokt heel wat af tegen het UWV.

Had het anders gekund?? Jazeker…mijn lief is bijna 63, wil best inleveren en meedenken aan een goede oplossing. We waren er dan zeker uitgekomen en mijn man was met een goed gevoel vertrokken bij het bedrijf.

Nu zetten we onze hakken in het zand en proberen er uit te slepen wat mogelijk is..

De Fransen zeggen het zo mooi: C’est le ton qui fait la musique

wordt vervolgd

UK-part 1: Noord Wales

Tags

Basil, Britten, dorpjes, familie, Faulty Towers, gastvrijheid, Groot Brittannië, heuvels, hotelletje, inwoners, National, overnachtng, Parc, Pub-food, schapen, schilderachtig, slideshow, Snowdonia, UK, United Kingdom, vakantie, vrienden, Wales, wegen

Tien dagen zijn we naar de United Kingdom geweest, een heerlijke tijd waarin we veel moois hebben gezien, familie hebben bezocht, vrienden hebben gesproken en vooral hebben genoten van de gastvrijheid van de Britten. Wat is het toch een heerlijk land met geweldige inwoners, we love it!!!

De eerste dag brachten we door in Snowdonia National Parc, in schilderachtige dorpjes met onuitspreekbare namen. De heuvels en wegen worden bevolkt door schapen, veel schapen…

De eerste overnachting was in een geweldig “Fawlty Towers”-achtig hotelletje waar we ieder moment Basil konden verwachten, en natuurlijk werd daar heerlijk pub-food geserveerd, dé manier om gezellig en goedkoop te eten.

(Klik op een foto om de slideshow te starten)

(Click photo to start Slideshow)

Een kwartaal Weight Watchers

Tags

bikini, eten, feestje, keuzes, kilo, kwartaal, kwijtraken, points, recepten, snoepen, vakantie, verjaardag, verlies, weight watchers, weken, WW

De 12 weken zitten erop, en het heeft me 6 kilo “verlies” opgeleverd. Wél een goed verlies. Het had méér kunnen zijn, als ik me strikter aan de points had gehouden, maar ik wilde me niet alles ontzeggen, ook gewoon lekker snoepen op een verjaardag of feestje.

Voor nu blijf ik nog even lid van de WW, na de vakantie wil ik nog een kwartaal hiermee doorgaan. Zo wil ik dan nog een keer 6 kilo kwijtraken. Over de WW ben ik zéér te spreken, nooit gedacht, maar toch is het zo. Je kunt héél veel eten, je maakt zelf je keuzes en de recepten zijn heerlijk.

Maar de bikini blijft nog even in de kast…

Borstkanker: deel 1: De diagnose

Tags

amputatie, amputeren, behandeling, behandelplan, borsten, borstkanker, bulten, chirurg, huisarts, infectie, kanker, kwaadaardig, linkerarm, Liverpool, lymfeklieren, oksel, pijn, primaire tumor, prognose, uitzaaiingen, vakantie

*September ‘96

We gaan heerlijk op vakantie.
Ik ben 4 maanden geleden begonnen in een nieuwe baan, en nu gaan we naar Wales. Mijn man is hier geboren en opgegroeid. Hij is er ruim 30 jaar niet meer geweest. We willen er al lang naar toe, maar nu gaat het dus echt gebeuren.
Daarna door naar Liverpool, naar tante Maggie. Op vakantie in Groot-Brittannië en niet langs Maggie, ze zou je nooit meer aankijken!
Nu kan ook mijn linkerarm wat rust krijgen, want er zit een zeurende pijn in.
Waarschijnlijk overbelasting, want op mijn werk moet ik veel en zwaar tillen.
We hebben fantastische weken, en ik raak verliefd op Wales. Wat is het hier mooi!

*November ‘96

De arm blijft vervelend doen, en op een avond voel ik voor de zoveelste keer in mijn oksel. Ik verschiet van wat ik voel. Drie grote bulten zijn duidelijk aanwezig. De huisarts stuurt mij direct naar het ziekenhuis.

De chirurg laat een echo maken. Nieuwsgierig kijk ik mee op het beeldscherm.
Ik ben een leek op dit gebied, vindt alles interessant. Er verschijnen drie grote ronde vlekken op het scherm. De radioloog onderzoekt ook mijn andere oksel. Hier is niets te zien. Waarschijnlijk is het een infectie. Ik zoek een simpele verklaring.
Als bloemist snij ik wel zo’n beetje iedere dag in mijn vingers, verder ben ik een straffe nagelbijtster. Dit kan ook ontstekingen veroorzaken.
Ik voel me gerust, waarom zou IK tenslotte kanker hebben?
Dat is een ziekte die alleen anderen krijgen.

De chirurg vindt verder onderzoek noodzakelijk en er wordt onder narcose een aantal lymfeklieren verwijderd.

Op 14 november komt de uitslag… de chirurg is aangeslagen, maar geeft zo helder mogelijk uitleg. De knobbels zijn kwaadaardig, het zijn uitzaaiingen en het is nu van belang zo snel mogelijk de primaire tumor te vinden. Anders kan er geen behandelplan worden opgesteld. De rest van het gesprek gaat langs mij heen.

Er volgen weken van allerlei onderzoeken. Uitkleden wordt een veel voorkomende handeling. Ik heb nog nooit zo vaak met blote borsten voor volslagen vreemden gestaan en ik voel me er doodongelukkig onder. Ik beland in een wereld die mij onbekend is, die ik eigenlijk niet wil kennen. Gezichten staan zorgelijk en er is niemand die mij gerust kan stellen.

Ik heb kanker, maar waar de primaire tumor zit, blijft een raadsel. De kanker heeft zich goed verstopt in mijn lijf, en zolang deze niet wordt gevonden, kan er geen doelgericht behandelplan worden opgesteld.
Ik probeer balans te vinden, de angst niet te laten overheersen, en dat lukt me redelijk. Tot ik in de supermarkt ineens in paniek raak, ik weet bij de huisarts te komen en krijg valium. Het geeft mij wat rust, even stilte in mijn hoofd, want het dreunt en het dreunt maar;
JE HEBT KANKER JE HEBT KANKER JE HEBT KANKER

*December ‘96

De machteloosheid begint toe te slaan. Ik wil actie!!!Ik wil tegen de kanker gaan vechten, maar moet afwachten. In mijn lijf vreet ondertussen een tumor zich een weg. Vastberaden, hongerig en niet te stoppen!
Ik krijg ook een enorme honger, -honger naar kennis- en probeer zoveel mogelijk te weten te komen over mogelijkheden in behandelingen en prognoses. Het maakt mij sterk en geeft mij het gevoel actief tegen de kanker te strijden.

Ik wil zelf kunnen beslissen, zelf de verantwoording nemen voor de behandeling. Deze moet bij mij passen, anders houd ik het nooit vol. Ik wil achteraf geen spijt krijgen. Het is mijn lijf, mijn gevecht en mijn kanker!
Half december moet ik beslissen of ik mijn borst wil laten amputeren. De artsen zijn het niet met elkaar eens, de Antoni van Leeuwenhoek-dokter ziet niets op de foto, maar “mijn” chirurg wel. Er worden mij twee mogelijkheden voorgelegd: wel of geen amputatie…

Ik vraag een week bedenktijd en kies uiteindelijk voor amputatie van mijn borst. Het weefsel zal nauwkeurig worden onderzocht, want de chirurg vermoedt, dat de tumor zich hier verstopt. In het slechtste geval ben ik mijn borst kwijt, en wordt er niets gevonden. Maar ik heb vertrouwen in hem.

In de lingeriewinkel doen ze goede zaken. Nog nooit heb ik zoveel geld aan nachtkleding uitgegeven. Maar mag ik? Als ik toch een week in bed moet liggen, dan ook maar chic.

***

“Ja, hoe zal ik het zeggen…helaas mevrouw Dekker, het
ziet er niet goed uit. Het is kwaadaardig, kanker.
Een Adenocarcinoom met extradomale groei. Het zit ook in uw lymfe.
Alle klieren waren positief, dat betekent niet goed…”
….En ik? ik staar langs de dokter, weet zeker dat hij het niet over mij heeft.
Straks roept hij “grapje!”  Kanker? ik? Belachelijk

“Helaas kunnen we pas ná Oud en Nieuw opereren.
De feestdagen, Kerst en zo, dan nemen we niemand op.
U wordt gebeld, fijne dagen evengoed hoor.”
En ik? Ik staar langs de dokter en wil maar 1 ding:
DIE TIJDBOM UIT MIJN LIJF.
Het liefst zo snel mogelijk.
Het worden de verdrietigste kerstdagen van mijn leven, Niks Feest

Straks moet ik naar huis, hoe vertel je zoiets in Godsnaam aan je kinderen?
Luud ligt in het ziekenhuis, net nu ik hem zo hard nodig heb.
Bange ogen, mijn kinderen huilen, kanker is dood
En ik? Ik ben sterk, maar in het donker komen de tranen
…en de beschermende armen van mijn zoon, die mij hoort huilen

“…en dan moet u nog langs de Internist,
en een echo, en een botscan, thoraxfoto, bloedprikken en een mammografie.
En voor de zekerheid ook langs de Gynaecoloog.
U krijgt zeker chemo, en bestraling, en hormoontherapie.
Amputatie is nodig, anders redt u het niet.”
En ik? Ik staar langs de dokter, waar hééft die man het toch over

“ik zal u een machtiging geven, dan kunt u alvast een pruik regelen.
Uw haar komt wel mooier terug.”
De doker lacht me toe: “u krijgt krullen”
En ik? ik staar langs de dokter en bedenk wat een geluksvogel ik ben, eerst
al kanker en nu ook nog krullen!
Bofkont!

***

Gelaten onderga ik alle onderzoeken, zie begripvolle ogen.
Dagen zijn gevuld met ziekenhuisbezoeken.
Spanning, veel spanning.
Mijn lever is goed, longen zijn schoon, botten prima……
En ik? ik staar langs de dokter en geloof er niets van.
In mijn lijf zit Pacman, en die eet rustig door.
Pacman heeft schijt aan alles en iedereen!!!

***

Afscheid 2-1-1997 7.00 A.M.
Spiegelbeeld. Nog 6 uur. Amputatie. Dag Borst.Je moet weg, je hebt mij verraden, je bent kwaadaardig.
Waarom? Je hebt mijn kinderen gevoed, je bent gestreeld, gekust, gekoesterd.
Ik hou mijn hand voor je, hoe zal het zijn zonder jou?

Mijn ogen verlaten mijn spiegelbeeld en dwalen naar beneden.
Werd het maar nooit later, was het alvast maar morgen.
Ik kan mij niet meer herinneren wanneer je in mijn leven kwam,
maar het afscheid zal me altijd bijblijven.
Dag Borst, ik zal je missen……………

***

Lees hier het vervolg