Tags
alvleesklierkanker, beslissen, boodschap, chemo, dieet, gif, Jobs, kado, millecam, Spaink, stralen, Yoga, zelf
Op het blog van Karin Spaink lees ik graag: altijd interessante onderwerpen, kritisch, aanzetten tot denken, bijzondere discussies…. Recentelijk schreef Spaink een artikel over Steve Jobs, wie is overleden aan alvleesklierkanker. Hij had geopereerd kunnen worden, maar weigerde dit, hij koos voor een dieet. Natuurlijk kan je er dan op wachten dat uit de reguliere hoek er een berg kritiek komt, en dat Sylvia Millecam er weer bij wordt gehaald…. De boodschap die er achter ligt is eenvoudig: kanker genees je niet met Yoga, positief denken en gezonde voeding, kanker genees je met snijden, giffen en stralen.
Wat mij irriteert in deze hele discussie, is dat iedereen er iets van vindt en precies weet wat er gedaan had moeten worden. Bij Millecam vond ik het extreem en de bemoeizucht bracht mij vele malen tot een kookpunt. Je mag alles van Sylvia Millecam en Steve Jobs vinden, maar niet dat het domme mensen waren. Ze hebben hun beslissing bij hun volle verstand genomen en zullen zeker genoeg informatie opgezocht hebben.
Ik kan alleen voor mezelf spreken, 15 jaar geleden heb ik zelf mijn keuzes gemaakt, na lang wikken en wegen. Ik luisterde naar artsen, zocht informatie op, maakte lijstjes met voors en tegens en zo kwam ik tot mijn keuze. Na 6 weken denken, twijfelen, wikken en wegen, was ik eruit. Toen ik mijn lief vroeg, wat hij het beste vond, was hij heel duidelijk: ik moest zélf beslissen en welke keuze ik ook zou maken. Hij kon en mocht niet voor mij beslissen, hij kon alleen ondersteunen.
Ik was hier dankbaar voor, het was mijn lijf, mijn kanker….ik moest het doen, ik moest het ondergaan, ik moest het doorstaan… Nu ik – jaren later- hier op terug kijk, weet ik dat dit voor mij de beste manier was om de zware behandelingen te ondergaan en ik was me terdege bewust: mocht het misgaan, dan had ik er alles aan gedaan wat binnen mijn mogelijkheden lag. Ik had mezelf een groot kado gedaan: ik zou later niet hoeven denken: had ik toch maar….was ik toch maar… Mijn beslissing was voor mij de juiste en ik wist ook, dat ik, in de toekomst, altijd nog voor andere opties kon kiezen. Want zeg nooit nooit…
Mocht in de toekomst blijken dat de kanker weer de kop opsteekt, dan zal ik het weer op deze manier aanpakken, en ik zal wéér mijn eigen plan trekken. En ook dán hoop ik dat de mensen om mij heen deze keuze zullen respecteren, ook al is het niet de keuze die zij zelf zouden maken.
Elly van Veen 